ΕΜΠ tagged posts

Την Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2024 διοργανώθηκε από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής ημερίδα με θέμα «Η Διεθνοποίηση των Ελληνικών Πανεπιστημίων». Στην ημερίδα παρέστη και τοποθετήθηκε και ο Πρύτανης του ΕΜΠ αναφερόμενος στις δράσεις διεθνοποίησης του Ιδρύματος. Πέραν όμως από τη συζήτηση για τα θέματα της εξωστρέφειας στην οποία ο Πρύτανης δήλωσε ότι «ως ΕΜΠ… στη διεθνοποίηση δεν τα πάμε καθόλου καλά» (!!), αναφέρθηκε και στη χρηματοδότηση του Ιδρύματος δηλώνοντας, επί λέξει, «…είμαι ικανοποιημένος από αυτά που πήραμε πέρυσι… πήραμε 20 εκατομμύρια, τόσα πολλά χρήματα είχε να πάρει το Μετσόβιο πάρα πάρα πάρα πολλά χρόνια…». Σημείωσε δε ότι, το είπε για να το ακούσει και ο Υπουργός (ΠΑΙΘΑ) και επειδή ήθελε να το βγάλει από μέσα του «…ούτως ώστε να πάρουν και όλοι αυτοί οι οποίοι εργάστηκαν τα credits…»(!!).

Πάλι καλά που ο Πρύτανης δεν ευχαρίστησε τον Υπουργό για τα 7,2 περίπου εκατ. ευρώ της επιχορήγησης από τον Τακτικό Προϋπολογισμό, εκ των οποίων 5 εκατ. ευρώ περίπου διατέθηκαν για δαπάνες διοίκησης και λειτουργίας που δεν επαρκούν ούτε καν για τις βασικές ανάγκες. Αλλά ας σοβαρευτούμε, διότι η τραγική πραγματικότητα που βιώνουν όλα τα μέλη της πολυτεχνειακής κοινότητας – συνάδελφοι, εργαζόμενοι και φοιτητές – δεν προσφέρεται για αστεία…

Ποια είναι λοιπόν η πραγματικότητα;

Το ΕΜΠ έλαβε (πλέον της επιχορήγησης από τον Τακτικό Προϋπολογισμό) λιγότερα από 20 εκατ. ευρώ, 9,7 εκατ. ευρώ από το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης (ΕΠΑ) στο πλαίσιο του «ΤΠΑ ΥΠΑΙΘΑ – ΤΟΜΕΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ 2021-2025» και 8,7 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0» στο πλαίσιο της πρόσκλησης SUB2: «Πανεπιστήμια Αριστείας». Αυτό που δεν αναφέρθηκε είναι πως πρόκειται για εφάπαξ κονδύλια και όχι για τακτική ετήσια χρηματοδότηση.

Tο 2009, η επιχορήγηση από τον Τακτικό Προϋπολογισμό ανερχόταν σε 11,165 εκατ. ευρώ (αξίζει να αναφερθεί ότι, το 2009, οι εννέα Σχολές του ΕΜΠ είχαν λάβει από τον Τακτικό Προϋπολογισμό 9,985 εκατ...

Πανηγυρικές επέτειοι με face control. Τιμητικές εκδηλώσεις για τους συνταξιοδοτηθέντες καθηγητές με πλημμυρισμένο το κτήριο διοίκησης με μυστικούς, και στο πρώτο κιχ με ένστολους αστυνομικούς σε όλη την Πολυτεχνειούπολη. Πειθαρχικό σε συνδικαλίστρια φοιτήτρια για ένα πανό. Κατάντια. Η διοίκηση, και όσοι μοιράζονται τις απόψεις της ή, κλείνοντας τα μάτια τις υποστηρίζουν, παίζουν με τη φωτιά. Η επιχείρηση «σιγή νεκροταφείου» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Δεν μπορεί να μην γνωρίζουν ότι κι άλλοι, σε μαύρες εποχές, επιχείρησαν να αποστειρώσουν τα πανεπιστήμια από τη φοιτητική διαμαρτυρία και τη νεανική αμφισβήτηση. Εις μάτην. Αλλά μέχρι να αποδειχθεί αυτό είχαν μεσολαβήσει τραγωδίες. Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την 17^η Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο, μια επέτειο που συμβολίζει ότι ούτε με τανκς δεν «σιγούν» τα πανεπιστήμια. Πρέπει αυτό να ξανα-αποδειχθεί μέσω μιας τραγωδίας;

Στη λογική του «τώρα, καθαρίζουμε», η διοίκηση επιλέγει την επιθετική προώθηση των πιο αντιδραστικών επιλογών, των απολύτως αρεστών, βέβαια, στην κυβέρνηση. Ξεκίνησε τη χρονιά με την απόπειρα ίδρυσης ιδιωτικού παραρτήματος του ΕΜΠ στη Κύπρο, πράγμα που μέχρις στιγμής συναντά από ειρωνικά μειδιάματα (σε σχέση με τις χαίνουσες πληγές του ΕΜΠ) έως ισχυρότατες και επιχειρηματολογημένες αντιδράσεις Σχολών. Κι αντί να προβληματιστεί, αποπειράται να αλλάξει ένα ακόμη βασικό στοιχείο της πολιτικής και της φυσιογνωμίας του ΕΜΠ, τα δωρεάν μεταπτυχιακά προγράμματα. Η Σύγκλητος του ΕΜΠ, έσωσε μεν τα προσχήματα, καταψηφίζοντας την πρόταση της διοίκησης για fast-track διαδικασία που δεν θα συζητηθεί στις Σχολές (ποιος ενδιαφέρεται για τη δημοκρατία και τη συμμετοχή; ξεπερασμένα πράγματα…), αλλά…

Ας μπούμε στην ουσία.

Κάποιοι θεωρούν ότι τα δωρεάν μεταπτυχιακά είναι ένα απολίθωμα του παρελθόντος, ένα περιττό βαρίδι. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο: αποτελεί μια εμβληματική κίνηση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΜΠ και, αν θέλετε, της μεγαλοσύνης του: εμείς δεν είμαστε «μπακάληδες», είμαστε το ΕΜΠ, και δεν θα βάλουμε χέρι στην τσέπη της ασθμαίνουσας ελληνικής κοινωνίας...

Στην αποκρουστική εικόνα των ΟΠΚΕ και των ΜΑΤ να συλλαμβάνουν ερευνητές μέσα στον χώρο του ΕΜΠ, και μάλιστα στην «Βραδιά του Ερευνητή»(!), με πλήθος κόσμου – μεταξύ των οποίων μικρά παιδιά – να παρακολουθεί εμβρόνητο και τρομοκρατημένο, ο πρύτανης του ΕΜΠ βρήκε τον αναμενόμενο υποστηρικτή του: τον Άδωνι Γεωργιάδη. Ο υπουργός τον συνεχάρη για το «θάρρος» του και, με χαρά που δεν κρύβεται, τόνισε ότι «όλα πήγαν μία χαρά και η Αστυνομία απομάκρυνε και εύκολα αυτούς που καταστρέφουν το Πολυτεχνείο μας τόσα χρόνια ανενόχλητοι».

Το κτητικό  στο «Πολυτεχνείο μας» του Άδωνι Γεωργιάδη, τα λέει όλα. Αυτό επιθυμεί, και γι’ αυτό χειροκροτά τις προσήκουσες ενέργειες. Έχει, βέβαια, και κάποιον άλλον, σοβαρότατο λόγο. Για τον υπουργό και την κυβέρνηση το πρόβλημα δεν είναι το ΕΣΥ και τα απερίγραπτα χάλια του, αλλά αυτοί που διαμαρτύρονται γι’ αυτό. Αν αυτοί εξαφανιστούν («εύκολα», δια του «μπουζουριάσματος») τότε δεν υπάρχουν και τα χάλια. Ακραίο; Ναι, αλλά λέγεται με «θάρρος»/θράσος, και βρίσκει πρόθυμους μιμητές εντός ΕΜΠ. Κάνουν πως δεν ξέρουν ότι ο χώρος της Έρευνας έχει και απλήρωτους ερευνητές και συνεχή εργασιακή ανασφάλεια και συνθήκες που ωθούν χιλιάδες ανθρώπους με όνειρα να εγκαταλείπουν ή να φεύγουν στο εξωτερικό; Και φέρνουν την αστυνομία σε αυτούς, πολλές-οί παιδιά του ΕΜΠ; Συνειδητοποιούν την αναλγησία,  την ύβρι;

Το γεγονός της Παρασκευής 27/09/2024 είναι συνέχεια μιας πολιτικής «πυγμής», ποτέ απέναντι στην κυβέρνηση και τις αιτίες των προβλημάτων, πάντα ενάντια σε αυτούς που διαμαρτύρονται γι’ αυτά. Αλλά συνιστά, επίσης, μια εξαιρετικά επικίνδυνη κλιμάκωση, μια επίδειξη «μηδενικής ανοχής». Η δια της καταστολής εκμηδένιση της συνδικαλιστικής δράσης και της φοιτητικής διαμαρτυρίας ποτέ δεν υπήρξε τελικά νικηφόρα σε όσους με «τόλμη» την επέλεξαν. Η διοίκηση του ΕΜΠ μπαίνει στην «ιστορία», που λέει και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Αλλά με τον χειρότερο τρόπο, και στις πιο σκοτεινές σελίδες της. Ας συνέλθουν, όσο είναι καιρός...

Έχουμε ξαναχρησιμοποιήσει τη ρήση αυτή σε ανακοίνωση των ΠΔ ΕΜΠ, και δεν θέλουμε να επαναλαμβανόμαστε. Αλλά ποιος θα πίστευε ότι, πριν κλείσει καν η τρέχουσα ακαδημαϊκή χρονιά που σφραγίστηκε από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, η Διοίκηση του ΕΜΠ θα αναλάμβανε την προκλητική πρωτοβουλία «διερεύνησης των δυνατοτήτων» ίδρυσης Παραρτήματος του ΕΜΠ στην Κύπρο, με τις αρχές, τη λογική και τη φυσιογνωμία ενός ιδιωτικού πανεπιστημίου, και μάλιστα σε μια από τις χειρότερες εκδοχές του;

Δεν προσπερνάμε, βέβαια, τις αρχικές «εν κρυπτώ» συναντήσεις, ούτε τις εκ των υστέρων αποφάσεις Συμβουλίου και Συγκλήτου (ποτέ ομόφωνες, αν και αυτό αποσιωπάται), ως απόπειρες νομιμοποίησης κινήσεων που αντιπαρατίθενται ευθέως στην ιστορία και στη φυσιογνωμία του ΕΜΠ.

Θα είμαστε πιο συγκεκριμένοι, με βάση την πρόταση Καταστατικού που κυκλοφορεί. Ξεκινώντας από το εξής: Αλήθεια, πότε συζητήθηκαν στην πολυτεχνειακή κοινότητα και σε ποιο όργανο αποφασίστηκαν οι αρχές πάνω στις οποίες είναι δομημένο το Καταστατικό, οι οποίες άλλωστε κανείς δεν κρύβει ότι συνιστούν πλήρη ιδιωτικοοικονομική λειτουργία;

Κάποιοι καλούν επίμονα να δούμε το εγχείρημα «χωρίς δογματισμούς». Αλλά, είναι ολέθριο για ένα πανεπιστήμιο να αποφασίζει χωρίς αρχές. Η ευθεία άρνηση της αρχής ότι η μόρφωση είναι δικαίωμα όλων, και όχι μόνο αυτών που έχουν τη δυνατότητα να παραβιάζουν την αξιοκρατία «αγοράζοντας» μια θέση στο ΕΜΠ, αλλά και της αρχής ότι η Πολιτεία έχει υποχρέωση να στηρίζει τα δημόσια ιδρύματα με τους πόρους που είναι αναγκαίοι για την αποστολή τους, αποτελεί αυτοακύρωση του ρόλου και της φυσιογνωμίας του ΕΜΠ με βαρύτατες συνέπειες. Το ΕΜΠ έγραψε την ιστορία του στη χώρα ως ένα κορυφαίο δημόσιο ίδρυμα, ανοιχτό στους ικανούς όλων των τάξεων και των βαλαντίων. Θα αποτελέσει βαρύ στίγμα στην ιστορία του με άμεσες συνέπειες στα μέλη του σήμερα, όπως θα δούμε στη συνέχεια, το άνοιγμα ενός ιδιωτικού Παραρτήματος «εκεί που μπορούμε»...

Τρεις εβδομάδες συμπληρώνονται από τον φοιτητικό ξεσηκωμό ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Όλες οι Σχολές του ΕΜΠ είναι κατειλημμένες, μαζί με πάρα πολλές άλλες σε όλη την Ελλάδα. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα, όπου υπάρχει πανεπιστήμιο, υψώνεται ένα δυναμικό «ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ», που, παρά τις απειλές, δεν κάμπτεται. Απεναντίας, η συντονισμένη και καταιγιστική προπαγάνδα του τελευταίου εξαμήνου ηττάται, η ψευδεπίγραφη εισαγωγή του όρου «μη κρατικά πανεπιστήμια» αντικαταστάθηκε στον δημόσιο λόγο από αυτό που είναι, ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το γνωστό συγκρότημα μιλάει για τις φοιτητικές κινητοποιήσεις ως  «την πρώτη ήττα του Μητσοτάκη στα ιδιωτικά πανεπιστήμια», οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν «διχασμένη» την κοινή γνώμη, όταν η κυβερνητική προπαγάνδα διέδιδε ότι έχει την καθολική υποστήριξή της. Οι φοιτητές των δημοσίων πανεπιστημίων συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για μια ευθεία επίθεση στα δικαιώματα και στην επαγγελματική τους προοπτική, η ελληνική κοινωνία, επίσης, καταλαβαίνει τη σημασία της απώλειας του τελευταίου δημόσιου αγαθού που είναι ακόμη δωρεάν και σε υψηλό επίπεδο.

Σε αυτή την ιστορικής σημασίας μάχη η σιωπή είναι συνενοχή. Ακόμα και χώροι με πλειοψηφίες φίλιες προς την κυβέρνηση παίρνουν καθαρή θέση ενάντια στον υπό κατάθεση νόμο, δεν προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το «φύλλο συκής» της τάχα σοβαρότητας με πρόσχημα «δεν έχουμε δει ακόμη τον νόμο» που κλείνει τα μάτια στην οργιάζουσα προπαγάνδα της κυβέρνησης που προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα. Η ΠΟΣΔΕΠ αναφέρει στην ομόφωνη απόφασή της: «Το προαναγγελθέν νομοσχέδιο για αναγνώριση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων, με «παράκαμψη» ή κατάλληλη «ανάγνωση» του άρθρου 16 του Συντάγματος, που τιτλοφορείται ως «ελεύθερο πανεπιστήμιο», την εξής μια «ελευθερία» θα υπηρετήσει: της διάθεσης πτυχίων βασικής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με δίδακτρα στη χώρα μας…». Και παρακάτω, «Η ΠΟΣΔΕΠ ζητά εμφατικά από την κυβέρνηση να μην καταθέσει το νομοσχέδιο περί ίδρυσης ιδιωτικών ΑΕΙ. Να σεβαστεί το άρθρο 16 του Συντάγματος και να ενισχύσει πραγματικά, με τρόπο ουσιαστικό και μετρήσιμο, την πανεπιστημιακή εκπαίδευση στη χώρα μας…»...