Μηνιαία Αρχεία Νοέμβριος 2012

Επιτέλους η Δημοκρατία θριάμβευσε!

Το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΕΜΠ συνεδρίασε εν κρυπτώ, με απούσα την αντιπρύτανη και τους εκπροσώπους των μελών ΔΕΠ, των εργαζομένων και των φοιτητών, παρόντα δε μόνον τον έτερο αντιπρύτανη που μόλις πριν λίγες μέρες κατέθεσε την «αμετάκλητη παραίτησή» του, και αποφάσισε την προκήρυξη εκλογών στο Ίδρυμα.

Σε ένα Πολυτεχνείο με λεηλατημένα αποθεματικά, με βίαιη έκπτωση των πτυχίων του προς όφελος των “κολλεγιακών επιχειρήσεων”, με νόμιμα εκλεγμένους καθηγητές να αναμένουν δύο χρόνια τώρα τις βουλήσεις της Τρόϊκας για τον διορισμό τους, με δεκάδες διοικητικούς υπαλλήλους του υπό απόλυση και με τους μισθούς των πανεπιστημιακών επί τέλους σε επίπεδα Τρίτου Κόσμου.  Καλή πρόγευση του μέλλοντος ολιγαρχικής ετεροδιοίκησης που σχεδιάζουν οι κρατούντες!

Κατά τα άλλα ο Πρωθυπουργός μας θα προσπαθήσει σήμερα να μας πείσει ότι οι δανειστές εταίροι μας μας στηρίζουν (αφού τους δόθηκαν βέβαια όλα όσα του ζήτησαν, γης και ύδατος συμπεριλαμβανομένων). Η κοινωνία όμως δεν θα δεχτεί την καταστροφή της. Ούτε και η Πολυτεχνειακη κοινότητα θα παραιτηθεί από τον αγώνα της για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της δημόσιας δωρεάν και αυτοδιοικούμενης Ανώτατης Παιδείας. Τούτες τις μέρες όλοι και ο καθένας μας δίνουμε εξετάσεις στο μέλλον.

Περισσοτερα...

Θέλει αρετήν και τόλμην…

Νομίζαμε ότι η δημοκρατία είναι μια διαδικασία που εγγυάται όχι μόνο την ελεύθερη έκφραση της ατομικής γνώμης αλλά και την ελεύθερη διαμόρφωσή της. Προσπαθούν να μας πείσουν, όμως, ότι στη δημοκρατία της εποχής του Μνημονίου μια φαινομενικά ελεύθερη έκφραση της ατομικής γνώμης καθοδηγείται από την οργανωμένη στέρηση όλων των προϋποθέσεων για τη διαμόρφωσή της: Καταιγισμός από απειλές που εικονογραφούν ένα ζοφερό μέλλον, καταιγισμός από συκοφαντίες που δημιουργούν στους πανεπιστημιακούς την αίσθηση συλλογικής απαξίωσης, καταιγισμός ανυπόστατων καταλογισμών που διαμορφώνουν ένα κλίμα στοχοποίησης και ενοχοποίησης. Κάπως έτσι όμως, με την ηλεκτρονική εξατομίκευση των ψηφοφόρων, η διαδικασία της ανάδειξης ή επιλογής μέσω ψηφοφορίας μεταλλάσσεται σε  γκάλοπ που μετρά τη συμμόρφωση απέναντι στην απόκλιση, το κανονικό απέναντι στο ανώμαλο, απέναντι στο «τέρας». Κι όμως, στη δημοκρατία των ίσων είναι η δυνατότητά τους να μετέχουν στο διάλογο, στη διαβούλευση και στην επιλογή γνώμης που μετράει. Αλλιώς, ο μοναχικός ψηφοφόρος, υπό το βάρος πραγματικών ή αιωρούμενων εκβιασμών, είναι πιο πιθανό να συμφωνήσει με τους ισχυρούς παρά να τους αμφισβητήσει.

Στο ΕΜΠ οι φορείς της πολυτεχνειακής κοινότητας αντιστέκονται σθεναρά στην παρωδία εκλογών, όχι προφανώς γιατί είναι αντίθετοι στην έκφραση γνώμης αλλά ακριβώς γιατί δεν υπάρχει τρόπος να εκφραστεί η αντίθεση στο νόμο και να γίνει σεβαστή. Όπως και να ψηφίσει κανείς, ακόμη κι αν δεν ψηφίσει, το Σ.Ι. εγκαθίσταται και το ξήλωμα των δημοκρατικών δικαιωμάτων όλων μας ξεκινάει.

Θα προσπεράσουμε την έλλειψη στοιχειώδους διακριτικότητας που χαρακτηρίζει τους «υποψήφιους» οι οποίοι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο (με ειρωνείες, ύβρεις και απειλές) στη διεκδίκηση της πολυπόθητης εξουσίας, χωρίς να αναλαμβάνουν καμία δέσμευση, και θα τοποθετηθούμε στην ουσία. Αγωνιούν οι «υποψήφιοι» μη τυχόν χάσει το ΕΜΠ το ρόλο του στην ελληνική και διεθνή επιστημονική κοινότητα...

Περισσοτερα...

Για τις νέες μισθολογικές περικοπές των μελών ΔΕΠ

Το νέο συντριπτικό πλήγμα στους μισθούς των πανεπιστημιακών διαμορφώνει μια νέα κατάσταση στα πανεπιστήμια. Ένα σημαντικό τμήμα των μελών ΔΕΠ αντιμετωπίζει, πια, πρόβλημα επιβίωσης. Η ζωή που είχε οργανώσει με κάποια δεδομένα, όχι πλούσια για τη μεγάλη πλειοψηφία, τινάζεται στον αέρα. Το άγχος της επιβίωσης κατακλύζει την καθημερινότητά μας και ένα αίσθημα τεράστιας αδικίας για μια ζωή που χτίστηκε με πολύ κόπο και προσπάθεια και τώρα συνθλίβεται, κάνει την κατάσταση αφόρητη. Την ίδια ώρα οι κυβερνώντες συνεχίζουν με συστηματικό τρόπο τη διαπόμπευση και των δημόσιων πανεπιστημίων και των δασκάλων τους στην κοινή γνώμη.

[Και φτάνεις εσύ, που ποτέ δεν αρνήθηκες ένα παραπάνω μάθημα, μια ακόμη διπλωματική κι ας πνίγεσαι, να αναρωτιέσαι, αξίζει τον κόπο; Να νοιώθεις ανυπεράσπιστος στη λαίλαπα, με το φόβο ότι ακόμη κι αυτή η μείωση που δεν αντέχεται να μην είναι η τελευταία, όπως τόσες φορές πριν…]

Τι κάνουμε, λοιπόν;

Κάποιοι σκέφτονται να αποδεχθούμε τους νέους όρους του παιχνιδιού και να πουλήσουμε ότι έχουμε. Να ανταλλάξουμε τις γνώσεις μας με δίδακτρα. Αλλά, έξω από την ηθική πλευρά του ζητήματος, αυτό θα είναι σαν να παραδίνουμε  το κύριο όπλο μας. Ένας πανεπιστημιακός πρέπει να αμείβεται αντάξια για την προσφορά του στη ανώτατη εκπαίδευση,  ένα δημόσιο αγαθό που πρέπει να έχει την φροντίδα της πολιτείας. Αν αυτό χαθεί, αν αυτή η θεμελιώδης συνταγματική υποχρέωση στην πράξη καταργηθεί,  τότε θα επιβιώσει μόνος αυτός που έχει να «πουλήσει» κάτι και μάλιστα όσο όσο, σε μια «αγορά» που χιλιάδες απολυμένοι θα προσπαθούν το ίδιο. Και το Συμβούλιο Ιδρύματος προωθείται γι αυτόν, επίσης, το λόγο. Ατομικές διαπραγματεύσεις, με στόχο μισθούς εξαθλίωσης. Άσε που το Υπουργείο, ξεκαθάρισε ότι τα δίδακτρα αποκλείεται να πηγαίνουν για τη μισθολογική ενίσχυση των πανεπιστημιακών, θα πηγαίνουν στο κράτος, αφαιρώντας τα  από τον αναιμικό προϋπολογισμό των πανεπιστημίων.

Σε πολλούς φαίνεται λογικό να δώσουμε τη μάχη με λιγότερη «...

Περισσοτερα...

Τι θα σημάνουν οι εκλογές του Συμβουλίου Ιδρύματος;

Τις τελευταίες μέρες γίνεται μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού των συναδέλφων (και της κοινής γνώμης, αφού για κάποιους φαίνεται ότι υπάρχει προνομιακός δίαυλος επικοινωνίας με γνωστά ΜΜΕ που πρωτοστατούν στην επίθεση ενάντια στο δημόσιο πανεπιστήμιο), η οποία έχει ως πυρήνα την επίκληση του δικαιώματος του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι».

Η προσπάθεια αυτή επιχειρεί, σκόπιμα, να αποκρύψει το γεγονός ότι με τις κατατεθείσες υποψηφιότητες οι συνάδελφοι νομιμοποιούν με τη στάση τους τη καταστρατήγηση και της νομιμότητας και της δημοκρατίας που η Κυβέρνηση επιχειρεί στα πανεπιστήμια. Δυο νόμοι που αλλάζουν συθέμελα και προς το χειρότερο τα πανεπιστήμια πέρασαν μέσα στο καλοκαίρι με συνοπτικές διαδικασίες, αγνοώντας την εκφρασμένη αντίθεση του συνόλου της πανεπιστημιακής κοινότητας. Είχε προηγηθεί, και συνεχίζεται αμείωτα, μια επιχείρηση από την κυβέρνηση και τα φίλια ΜΜΕ όχι υποτίμησης αλλά διαπόμπευσης του ελληνικού πανεπιστημίου και των λειτουργών του, έτσι ώστε η πραξικοπηματική κατάργηση του αυτοδιοίκητου, ενός συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος, να περάσει στην κοινή γνώμη. Δεν είναι τυχαίο ότι στις «προγραμματικές δηλώσεις» των συναδέλφων που κατέθεσαν υποψηφιότητα για το Συμβούλιο Ιδρύματος  δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη για όλα αυτά.

Η προσπάθεια αυτή επιχειρεί, σκόπιμα, να μεταθέσει τη συζήτηση από το πραγματικό επίδικο των εκλογών του Συμβουλίου Ιδρύματος που δεν είναι άλλο από το ζοφερό μέλλον που διαγράφεται στο «νέο» πανεπιστήμιο, αυτό με το μεταλλαγμένο DNA (κατά τη ρήση της αλήστου μνήμης υπουργού): καταστρατήγηση στοιχειωδών δικαιωμάτων των μελών ΔΕΠ στην εκπαίδευση και στην έρευνα, εξευτελιστικοί μισθοί μέσω της ατομικής διαπραγμάτευσης, θεσμοθετημένη εξάρτηση των νέων και χαμηλής βαθμίδας μελών ΔΕΠ, «τιμωρία» καθηγητών πρώτης βαθμίδας με υποτιμητικές ποινές «αν δεν πιάσουν τους στόχους», συμβασιούχοι διδάσκοντες, διασπασμένα πτυχία, δίδακτρα φοίτησης, απολύσεις ΔΕΠ και διοικητικού προσωπικού μέσω συγχωνεύσεων και καταργήσεων, γιγάντωση της διαφθοράς και της αναξιοκρατίας και πολλά άλλα...

Περισσοτερα...