Μηνιαία Αρχεία Σεπτέμβριος 2024

Στην αποκρουστική εικόνα των ΟΠΚΕ και των ΜΑΤ να συλλαμβάνουν ερευνητές μέσα στον χώρο του ΕΜΠ, και μάλιστα στην «Βραδιά του Ερευνητή»(!), με πλήθος κόσμου – μεταξύ των οποίων μικρά παιδιά – να παρακολουθεί εμβρόνητο και τρομοκρατημένο, ο πρύτανης του ΕΜΠ βρήκε τον αναμενόμενο υποστηρικτή του: τον Άδωνι Γεωργιάδη. Ο υπουργός τον συνεχάρη για το «θάρρος» του και, με χαρά που δεν κρύβεται, τόνισε ότι «όλα πήγαν μία χαρά και η Αστυνομία απομάκρυνε και εύκολα αυτούς που καταστρέφουν το Πολυτεχνείο μας τόσα χρόνια ανενόχλητοι».

Το κτητικό  στο «Πολυτεχνείο μας» του Άδωνι Γεωργιάδη, τα λέει όλα. Αυτό επιθυμεί, και γι’ αυτό χειροκροτά τις προσήκουσες ενέργειες. Έχει, βέβαια, και κάποιον άλλον, σοβαρότατο λόγο. Για τον υπουργό και την κυβέρνηση το πρόβλημα δεν είναι το ΕΣΥ και τα απερίγραπτα χάλια του, αλλά αυτοί που διαμαρτύρονται γι’ αυτό. Αν αυτοί εξαφανιστούν («εύκολα», δια του «μπουζουριάσματος») τότε δεν υπάρχουν και τα χάλια. Ακραίο; Ναι, αλλά λέγεται με «θάρρος»/θράσος, και βρίσκει πρόθυμους μιμητές εντός ΕΜΠ. Κάνουν πως δεν ξέρουν ότι ο χώρος της Έρευνας έχει και απλήρωτους ερευνητές και συνεχή εργασιακή ανασφάλεια και συνθήκες που ωθούν χιλιάδες ανθρώπους με όνειρα να εγκαταλείπουν ή να φεύγουν στο εξωτερικό; Και φέρνουν την αστυνομία σε αυτούς, πολλές-οί παιδιά του ΕΜΠ; Συνειδητοποιούν την αναλγησία,  την ύβρι;

Το γεγονός της Παρασκευής 27/09/2024 είναι συνέχεια μιας πολιτικής «πυγμής», ποτέ απέναντι στην κυβέρνηση και τις αιτίες των προβλημάτων, πάντα ενάντια σε αυτούς που διαμαρτύρονται γι’ αυτά. Αλλά συνιστά, επίσης, μια εξαιρετικά επικίνδυνη κλιμάκωση, μια επίδειξη «μηδενικής ανοχής». Η δια της καταστολής εκμηδένιση της συνδικαλιστικής δράσης και της φοιτητικής διαμαρτυρίας ποτέ δεν υπήρξε τελικά νικηφόρα σε όσους με «τόλμη» την επέλεξαν. Η διοίκηση του ΕΜΠ μπαίνει στην «ιστορία», που λέει και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Αλλά με τον χειρότερο τρόπο, και στις πιο σκοτεινές σελίδες της. Ας συνέλθουν, όσο είναι καιρός...

Έχουμε ξαναχρησιμοποιήσει τη ρήση αυτή σε ανακοίνωση των ΠΔ ΕΜΠ, και δεν θέλουμε να επαναλαμβανόμαστε. Αλλά ποιος θα πίστευε ότι, πριν κλείσει καν η τρέχουσα ακαδημαϊκή χρονιά που σφραγίστηκε από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, η Διοίκηση του ΕΜΠ θα αναλάμβανε την προκλητική πρωτοβουλία «διερεύνησης των δυνατοτήτων» ίδρυσης Παραρτήματος του ΕΜΠ στην Κύπρο, με τις αρχές, τη λογική και τη φυσιογνωμία ενός ιδιωτικού πανεπιστημίου, και μάλιστα σε μια από τις χειρότερες εκδοχές του;

Δεν προσπερνάμε, βέβαια, τις αρχικές «εν κρυπτώ» συναντήσεις, ούτε τις εκ των υστέρων αποφάσεις Συμβουλίου και Συγκλήτου (ποτέ ομόφωνες, αν και αυτό αποσιωπάται), ως απόπειρες νομιμοποίησης κινήσεων που αντιπαρατίθενται ευθέως στην ιστορία και στη φυσιογνωμία του ΕΜΠ.

Θα είμαστε πιο συγκεκριμένοι, με βάση την πρόταση Καταστατικού που κυκλοφορεί. Ξεκινώντας από το εξής: Αλήθεια, πότε συζητήθηκαν στην πολυτεχνειακή κοινότητα και σε ποιο όργανο αποφασίστηκαν οι αρχές πάνω στις οποίες είναι δομημένο το Καταστατικό, οι οποίες άλλωστε κανείς δεν κρύβει ότι συνιστούν πλήρη ιδιωτικοοικονομική λειτουργία;

Κάποιοι καλούν επίμονα να δούμε το εγχείρημα «χωρίς δογματισμούς». Αλλά, είναι ολέθριο για ένα πανεπιστήμιο να αποφασίζει χωρίς αρχές. Η ευθεία άρνηση της αρχής ότι η μόρφωση είναι δικαίωμα όλων, και όχι μόνο αυτών που έχουν τη δυνατότητα να παραβιάζουν την αξιοκρατία «αγοράζοντας» μια θέση στο ΕΜΠ, αλλά και της αρχής ότι η Πολιτεία έχει υποχρέωση να στηρίζει τα δημόσια ιδρύματα με τους πόρους που είναι αναγκαίοι για την αποστολή τους, αποτελεί αυτοακύρωση του ρόλου και της φυσιογνωμίας του ΕΜΠ με βαρύτατες συνέπειες. Το ΕΜΠ έγραψε την ιστορία του στη χώρα ως ένα κορυφαίο δημόσιο ίδρυμα, ανοιχτό στους ικανούς όλων των τάξεων και των βαλαντίων. Θα αποτελέσει βαρύ στίγμα στην ιστορία του με άμεσες συνέπειες στα μέλη του σήμερα, όπως θα δούμε στη συνέχεια, το άνοιγμα ενός ιδιωτικού Παραρτήματος «εκεί που μπορούμε»...