Την Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2024 διοργανώθηκε από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής ημερίδα με θέμα «Η Διεθνοποίηση των Ελληνικών Πανεπιστημίων». Στην ημερίδα παρέστη και τοποθετήθηκε και ο Πρύτανης του ΕΜΠ αναφερόμενος στις δράσεις διεθνοποίησης του Ιδρύματος. Πέραν όμως από τη συζήτηση για τα θέματα της εξωστρέφειας στην οποία ο Πρύτανης δήλωσε ότι «ως ΕΜΠ… στη διεθνοποίηση δεν τα πάμε καθόλου καλά» (!!), αναφέρθηκε και στη χρηματοδότηση του Ιδρύματος δηλώνοντας, επί λέξει, «…είμαι ικανοποιημένος από αυτά που πήραμε πέρυσι… πήραμε 20 εκατομμύρια, τόσα πολλά χρήματα είχε να πάρει το Μετσόβιο πάρα πάρα πάρα πολλά χρόνια…». Σημείωσε δε ότι, το είπε για να το ακούσει και ο Υπουργός (ΠΑΙΘΑ) και επειδή ήθελε να το βγάλει από μέσα του «…ούτως ώστε να πάρουν και όλοι αυτοί οι οποίοι εργάστηκαν τα credits…»(!!).

Πάλι καλά που ο Πρύτανης δεν ευχαρίστησε τον Υπουργό για τα 7,2 περίπου εκατ. ευρώ της επιχορήγησης από τον Τακτικό Προϋπολογισμό, εκ των οποίων 5 εκατ. ευρώ περίπου διατέθηκαν για δαπάνες διοίκησης και λειτουργίας που δεν επαρκούν ούτε καν για τις βασικές ανάγκες. Αλλά ας σοβαρευτούμε, διότι η τραγική πραγματικότητα που βιώνουν όλα τα μέλη της πολυτεχνειακής κοινότητας – συνάδελφοι, εργαζόμενοι και φοιτητές – δεν προσφέρεται για αστεία…

Ποια είναι λοιπόν η πραγματικότητα;

Το ΕΜΠ έλαβε (πλέον της επιχορήγησης από τον Τακτικό Προϋπολογισμό) λιγότερα από 20 εκατ. ευρώ, 9,7 εκατ. ευρώ από το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης (ΕΠΑ) στο πλαίσιο του «ΤΠΑ ΥΠΑΙΘΑ – ΤΟΜΕΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ 2021-2025» και 8,7 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0» στο πλαίσιο της πρόσκλησης SUB2: «Πανεπιστήμια Αριστείας». Αυτό που δεν αναφέρθηκε είναι πως πρόκειται για εφάπαξ κονδύλια και όχι για τακτική ετήσια χρηματοδότηση.

Tο 2009, η επιχορήγηση από τον Τακτικό Προϋπολογισμό ανερχόταν σε 11,165 εκατ. ευρώ (αξίζει να αναφερθεί ότι, το 2009, οι εννέα Σχολές του ΕΜΠ είχαν λάβει από τον Τακτικό Προϋπολογισμό 9,985 εκατ...

Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο προσφέρει δωρεάν όλα τα μεταπτυχιακά του προγράμματα. Η στάση του αυτή υπήρξε εμβληματική για τον κοινωνικό ρόλο του ΕΜΠ. Ήταν, επίσης, μια στάση έμπρακτης υποστήριξης της ελληνικής κοινωνίας σε χαλεπούς καιρούς από ένα κορυφαίο (δια των πράξεών του) ανώτατο δημόσιο Ίδρυμα. Μια στάση που έκανε το ΕΜΠ να ξεχωρίζει («να αριστεύει») σε ηθικό επίπεδο.

Σήμερα, η διοίκηση αλλάζει γραμμή. Μια μέρα μετά την επέτειο του Πολυτεχνείου και το «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» (τι ειρωνεία!) προσπαθεί να εντάξει το ΕΜΠ «στο σωρό» των εμπορευματοποιημένων μεταπτυχιακών προγραμμάτων, εκεί που τα πρώην ΤΕΙ «πρωτοπορούν» μοιράζοντας επ’ αμοιβή πτυχία με τηλεπαρουσίες. Γιατί όχι; «μικρά και ευέλικτα» προγράμματα, που να «πιάνουν τα λεφτά τους».

Ας το κάνει, όμως, «φόρα παρτίδα». Όχι να προσπερνά ένα κορυφαίο ζήτημα πολιτικής του Ιδρύματος ως «προσαρμογή στον νόμο». Ακόμη και αυτός ο νόμος που προωθεί πλησίστια την εμπορευματικοποίηση δεν απαγορεύει τα δωρεάν μεταπτυχιακά. Και βέβαια δεν μπορεί να καταργήσει το αυτοδιοίκητο. Αν το ΕΜΠ το επιθυμεί τίποτε δεν το εμποδίζει να διατηρήσει τη γενναία στάση του. Βεβαίως, η κυβέρνηση πιέζει, την ενοχλεί το μέχρι τώρα αντι-παράδειγμα του ΕΜΠ με τα δωρεάν μεταπτυχιακά. Η διοίκηση ας αναλάβει ανοιχτά τις ευθύνες της «προσαρμογής». Να συγκαλέσει τη Σύγκλητο, να ακυρώσει, αν μπορεί, τις υπογραφές όσων διαχρονικά με διαδοχικές αποφάσεις Συγκλήτων, σε δύσκολες συνθήκες, στήριξαν τη απόφαση. Εκτός, αν το ΕΜΠ δεν έχει πια πολιτική και όραμα, αρχές και στρατηγική ως Ίδρυμα, και λειτουργεί ως κοινοπραξία συστεγαζόμενων προγραμμάτων σπουδών, με διαφορετικές αρχές κατά περίπτωση. Ή, απλά, θα κινείται στα τυφλά «ψάχνοντας για ψίχουλα» για να επιβιώσει, θυσιάζοντας την ιστορία του και τη φυσιογνωμία του και υπονομεύοντας το μέλλον του ακυρώνοντας οποιαδήποτε επιχειρήματα για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης.

Την Παρασκευή 22/11/2024 στις 15:30 πραγματοποιείται η Γενική Συνέ...

Μισθοί: σταθερά γλίσχροι και αναξιοπρεπείς, εξανεμιζόμενοι ολοένα και πιο γρήγορα από την ακρίβεια. Υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση, μόνιμοι συγκάτοικοί μας στο ΕΜΠ. Τραγικές συνθήκες εργασίας. Ο Σύλλογος ΔΕΠ ΕΜΠ θα αντιδράσει ανάλογα με την οξύτητα των προβλημάτων ή θα «διαμαρτυρηθεί» απλά, τυπικά, έτσι για τα μάτια του κόσμου, ανώδυνα;

Δίδακτρα στα μεταπτυχιακά: Το άλλοθι της κυβέρνησης για την κατάντια των μισθών επανέρχεται από τη διοίκηση και επισημοποιείται, τάχα ως «εναρμόνιση με τον νόμο». Η υψηλής κοινωνικής ευθύνης στάση του ΕΜΠ που είπε ΟΧΙ ως Ίδρυμα στην εμπορευματοποίηση του ονόματός του, με απόφαση της Συγκλήτου, κουρελιάζεται και η ανατροπή της επιχειρείται δια της «σαλαμοποίησης». Ο Σύλλογος ΔΕΠ- ΕΜΠ θα δει την φάκα, πίσω από το «τυράκι» ;

Ιδιωτικό Παράρτημα του ΕΜΠ στην Κύπρο: το ΕΜΠ αυτοκαταργείται και ως δημόσιο πανεπιστήμιο και ως πολυτεχνείο υψηλών προδιαγραφών, στο όνομα μιας «ευκαιρίας» (για ποιόν άραγε;). Η ΠΟΣΔΕΠ, κατανοώντας την κερκόπορτα που ανοίγει για την πλήρη διάλυση του Δημόσιου πανεπιστήμιου κινείται δικαστικά ενάντια στο νόμο που το επιτρέπει. Ο Σύλλογος ΔΕΠ ΕΜΠ;

Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο βήμα: Να πάρει αποφάσεις ο Σύλλογος! Να είμαστε όλες και
όλοι παρόντες στη σημερινή Γενική Συνέλευση του Συλλόγου στις 3.00μμ. Διαδικτυακά αυτή τη φορά λόγω των προβλημάτων στο Κτήριο Διοίκησης, και από κοντά ελπίζουμε την επόμενη, συνάδελφος
με συνάδελφο, δίπλα δίπλα, να ξαναβρούμε των κοινό βηματισμό μας.

Πανηγυρικές επέτειοι με face control. Τιμητικές εκδηλώσεις για τους συνταξιοδοτηθέντες καθηγητές με πλημμυρισμένο το κτήριο διοίκησης με μυστικούς, και στο πρώτο κιχ με ένστολους αστυνομικούς σε όλη την Πολυτεχνειούπολη. Πειθαρχικό σε συνδικαλίστρια φοιτήτρια για ένα πανό. Κατάντια. Η διοίκηση, και όσοι μοιράζονται τις απόψεις της ή, κλείνοντας τα μάτια τις υποστηρίζουν, παίζουν με τη φωτιά. Η επιχείρηση «σιγή νεκροταφείου» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Δεν μπορεί να μην γνωρίζουν ότι κι άλλοι, σε μαύρες εποχές, επιχείρησαν να αποστειρώσουν τα πανεπιστήμια από τη φοιτητική διαμαρτυρία και τη νεανική αμφισβήτηση. Εις μάτην. Αλλά μέχρι να αποδειχθεί αυτό είχαν μεσολαβήσει τραγωδίες. Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την 17^η Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο, μια επέτειο που συμβολίζει ότι ούτε με τανκς δεν «σιγούν» τα πανεπιστήμια. Πρέπει αυτό να ξανα-αποδειχθεί μέσω μιας τραγωδίας;

Στη λογική του «τώρα, καθαρίζουμε», η διοίκηση επιλέγει την επιθετική προώθηση των πιο αντιδραστικών επιλογών, των απολύτως αρεστών, βέβαια, στην κυβέρνηση. Ξεκίνησε τη χρονιά με την απόπειρα ίδρυσης ιδιωτικού παραρτήματος του ΕΜΠ στη Κύπρο, πράγμα που μέχρις στιγμής συναντά από ειρωνικά μειδιάματα (σε σχέση με τις χαίνουσες πληγές του ΕΜΠ) έως ισχυρότατες και επιχειρηματολογημένες αντιδράσεις Σχολών. Κι αντί να προβληματιστεί, αποπειράται να αλλάξει ένα ακόμη βασικό στοιχείο της πολιτικής και της φυσιογνωμίας του ΕΜΠ, τα δωρεάν μεταπτυχιακά προγράμματα. Η Σύγκλητος του ΕΜΠ, έσωσε μεν τα προσχήματα, καταψηφίζοντας την πρόταση της διοίκησης για fast-track διαδικασία που δεν θα συζητηθεί στις Σχολές (ποιος ενδιαφέρεται για τη δημοκρατία και τη συμμετοχή; ξεπερασμένα πράγματα…), αλλά…

Ας μπούμε στην ουσία.

Κάποιοι θεωρούν ότι τα δωρεάν μεταπτυχιακά είναι ένα απολίθωμα του παρελθόντος, ένα περιττό βαρίδι. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο: αποτελεί μια εμβληματική κίνηση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΜΠ και, αν θέλετε, της μεγαλοσύνης του: εμείς δεν είμαστε «μπακάληδες», είμαστε το ΕΜΠ, και δεν θα βάλουμε χέρι στην τσέπη της ασθμαίνουσας ελληνικής κοινωνίας...

Στην αποκρουστική εικόνα των ΟΠΚΕ και των ΜΑΤ να συλλαμβάνουν ερευνητές μέσα στον χώρο του ΕΜΠ, και μάλιστα στην «Βραδιά του Ερευνητή»(!), με πλήθος κόσμου – μεταξύ των οποίων μικρά παιδιά – να παρακολουθεί εμβρόνητο και τρομοκρατημένο, ο πρύτανης του ΕΜΠ βρήκε τον αναμενόμενο υποστηρικτή του: τον Άδωνι Γεωργιάδη. Ο υπουργός τον συνεχάρη για το «θάρρος» του και, με χαρά που δεν κρύβεται, τόνισε ότι «όλα πήγαν μία χαρά και η Αστυνομία απομάκρυνε και εύκολα αυτούς που καταστρέφουν το Πολυτεχνείο μας τόσα χρόνια ανενόχλητοι».

Το κτητικό  στο «Πολυτεχνείο μας» του Άδωνι Γεωργιάδη, τα λέει όλα. Αυτό επιθυμεί, και γι’ αυτό χειροκροτά τις προσήκουσες ενέργειες. Έχει, βέβαια, και κάποιον άλλον, σοβαρότατο λόγο. Για τον υπουργό και την κυβέρνηση το πρόβλημα δεν είναι το ΕΣΥ και τα απερίγραπτα χάλια του, αλλά αυτοί που διαμαρτύρονται γι’ αυτό. Αν αυτοί εξαφανιστούν («εύκολα», δια του «μπουζουριάσματος») τότε δεν υπάρχουν και τα χάλια. Ακραίο; Ναι, αλλά λέγεται με «θάρρος»/θράσος, και βρίσκει πρόθυμους μιμητές εντός ΕΜΠ. Κάνουν πως δεν ξέρουν ότι ο χώρος της Έρευνας έχει και απλήρωτους ερευνητές και συνεχή εργασιακή ανασφάλεια και συνθήκες που ωθούν χιλιάδες ανθρώπους με όνειρα να εγκαταλείπουν ή να φεύγουν στο εξωτερικό; Και φέρνουν την αστυνομία σε αυτούς, πολλές-οί παιδιά του ΕΜΠ; Συνειδητοποιούν την αναλγησία,  την ύβρι;

Το γεγονός της Παρασκευής 27/09/2024 είναι συνέχεια μιας πολιτικής «πυγμής», ποτέ απέναντι στην κυβέρνηση και τις αιτίες των προβλημάτων, πάντα ενάντια σε αυτούς που διαμαρτύρονται γι’ αυτά. Αλλά συνιστά, επίσης, μια εξαιρετικά επικίνδυνη κλιμάκωση, μια επίδειξη «μηδενικής ανοχής». Η δια της καταστολής εκμηδένιση της συνδικαλιστικής δράσης και της φοιτητικής διαμαρτυρίας ποτέ δεν υπήρξε τελικά νικηφόρα σε όσους με «τόλμη» την επέλεξαν. Η διοίκηση του ΕΜΠ μπαίνει στην «ιστορία», που λέει και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Αλλά με τον χειρότερο τρόπο, και στις πιο σκοτεινές σελίδες της. Ας συνέλθουν, όσο είναι καιρός...