ΕΜΠ tagged posts

Οι Πρυτανικές εκλογές που έγιναν πριν λίγες ημέρες στα Πανεπιστήμια, και στο ΕΜΠ, κατήργησαν το δικαίωμα των φοιτητών και των εργαζομένων να έχουν λόγο στη διοίκηση του Ιδρύματος. Ο Νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου κλείνει πονηρά το μάτι στα μέλη ΔΕΠ, λέγοντάς τους ότι «το ΕΜΠ είναι μόνον τα μέλη ΔΕΠ» ή «οι μόνοι ικανοί να παίρνουν αποφάσεις είναι τα μέλη ΔΕΠ», για να τους αφαιρέσει, βέβαια, στη συνέχεια και αυτό το «προνόμιο», θεωρώντας τους ανίκανους να αποφασίζουν, παρά μεταξύ εντεταλμένων, προκαθορισμένων επιλογών. Αν δεχθεί κανείς μια τέτοια αντίληψη, δηλαδή, μια εγωιστική ταύτιση της πολυτεχνειακής κοινότητας με τις απόψεις και τις επιθυμίες μόνο των μελών ΔΕΠ, δεν μπορεί παρά να πυροδοτήσει αντίστοιχες συμπεριφορές («το πανεπιστήμιο υπάρχει μόνο για τους φοιτητές του» ή «τίποτε στο πανεπιστήμιο δεν μπορεί να γίνει χωρίς τους εργαζόμενους»).

Οι Πρυτανικές εκλογές αυτές σημαδεύτηκαν, επίσης, από την ιταμή συμπεριφορά του Σ.Ι. του ΕΜΠ, το οποίο κυνικά και χωρίς προσχήματα απέκλεισε υποψήφιους με φρονηματικά κριτήρια, «στήνοντας» ουσιαστικά τις εκλογές

Δεν χρειάζεται καμιά μαντική ικανότητα για να προβλέψει κανείς ότι ο μονομερής και αυταρχικός τρόπος που εισάγει ο νέος Νόμος, η αγνόηση της φωνής και της βούλησης του πολυπληθέστερου τμήματος  της ακαδημαϊκής κοινότητας, θα την κατακερματίσει ακόμη περισσότερο, θα την ωθήσει σε οξύτερες αντιθέσεις. Αν, μάλιστα, γίνει προσπάθεια επιβολής κάτω από το λάβαρο “Dura lex, sed lex” («σκληρός νόμος, αλλά νόμος»)  θα είναι σαν να προσπαθείς να σβήσεις τη φωτιά, ρίχνοντας βενζίνη. Η δημοκρατία, η βαθειά και ουσιαστική δημοκρατία, η συζήτηση, η κατανόηση, ειδικά των φοιτητών που βρίσκονται σε αδιέξοδα πρωτοφανή για τη γενιά μας, μπορούν να προσφέρουν στο ΕΜΠ την ενότητα και την ομοψυχία που χρειάζεται σήμερα, περισσότερο από κάθε φορά, και όχι ο βούρδουλας.

Οι Πρυτανικές εκλογές αυτές σημαδεύτηκαν, επίσης, από την ιταμή συμπεριφορά του Σ.Ι. του ΕΜΠ (όπως, επίσης, και των Σ.Ι...

Στους πανεπιστημιακούς, ως ένδειξη υγιούς αυτογνωσίας και αυτοσαρκασμού, άρεσε πολύ μια ιστοσελίδα που έδινε οδηγίες για τη συγγραφή της «κατάλληλης» εισηγητικής έκθεσης, προκειμένου να υποστηριχτεί ή να «κοπεί» ο ένας υποψήφιος, ανάλογα αν είναι «δικός μας» ή αντίπαλος. Έτσι, για παράδειγμα, αν ένας υποψήφιος είχε αρκετές εργασίες με αρκετούς συν- συγγραφείς και ελάχιστες μονογραφίες, στην πρώτη περίπτωση, η κρίση θα έπρεπε να δίνει έμφαση στην ικανότητά του στο teamwork, ενώ στη δεύτερη, θα άφηνε μια αιχμή για την ικανότητά του για αυτοδύναμο επιστημονικό του έργο. Αν ένας υποψήφιος είχε σημαντικό έργο στην αλλοδαπή, στην πρώτη περίπτωση η διεθνής του εμπειρία θα ήταν αυταπόδεικτη, ενώ στη δεύτερη, θα απορρίπτονταν μεθ’ επαίνων, γιατί ίσως δε ξέρει και δε θα καταφέρει να προσαρμοστεί καλά στην ελληνική πραγματικότητα! Και ο κατάλογος συνεχίζεται για κάθε πλευρά της δραστηριότητας του υποψήφιου.

Ισχυρίζονται κάποιοι ότι οι Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι ΕΜΠ φθείρουν το νεότευκτο θεσμό των Συμβουλίων Ιδρύματος. Δε συμφωνούμε, ειδικά ως προς την αποτελεσματικότητα. Την περισσότερη δουλειά αποσάθρωσης και απονομιμοποίησης την κάνει το ίδιο το Συμβούλιο Ιδρύματος με τις ανεκδιήγητες δράσεις και αποφάσεις του…

Στην αρχή πιστέψαμε ότι τα προσφάτως ανακοινωθέντα Πρακτικά του Συμβουλίου Ιδρύματος για την επιλογή των υποψηφίων Πρυτάνεων στο ΕΜΠ είναι «τρολιά» (κατά τον ορισμό, τρολιά ίσον «πονηρά προκλητική, σκόπιμα ανόητη ή επιτηδευμένα εκτός θέματος θέση και άποψη, με πρωταρχική πρόθεση να προκαλέσει και να ερεθίσει άλλους χρήστες του διαδικτύου») του συγκεκριμένου ιστότοπου ή κάποιων εμπνευσμένων από αυτό. Κι όμως, τα Πρακτικά αυτά είναι γνήσια!

Τα Πρακτικά, λοιπόν, του ΣΙ του ΕΜΠ μπορούν επάξια να διεκδικήσουν την πρώτη θέση από το συγκεκριμένο ιστότοπο, όσον αφορά στην επί σκοπού χρήση των επιχειρημάτων και την εκ των υστέρων αιτιολόγηση προειλημμένων αποφάσεων...

Οι επόμενες Πρυτανικές Εκλογές στο ΕΜΠ δεν θα είναι εκλογές του συνόλου της πολυτεχνειακής κοινότητας, αλλά μόνο ενός τμήματός της, των μελών ΔΕΠ. Το δικαίωμα της υπόλοιπης πολυτεχνειακής κοινότητας, των φοιτητών και των εργαζομένων, να έχει λόγο και άποψη στο πώς διοικείται το πανεπιστήμιο, με το νόμο Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου καταργείται.  Κάποιοι συνάδελφοι, ίσως, κολακεύονται από την εξέλιξη αυτή. Λάθος, κατά τη γνώμη μας. Σύντομα θα αποδειχτεί ότι η αγνόηση της βούλησης της μεγάλης μάζας, και ειδικά του τμήματος εκείνου για το οποίο υπάρχει το πανεπιστήμιο, ως Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, τους φοιτητές, δεν θα κάνει το Πολυτεχνείο καλύτερο, αντίθετα θα προκαλέσει σημαντικές εντάσεις και τριβές στην πολυτεχνειακή κοινότητα.

Οι επόμενες Πρυτανικές Εκλογές στο ΕΜΠ και στα άλλα πανεπιστήμια δεν θα είναι ελεύθερες εκλογές

Στην πράξη, η αφαίρεση αυτής της δημοκρατικής κατάκτησης από τους φοιτητές και τους εργαζόμενους, αποτελεί ενδιάμεσο βήμα για την πλήρη κατάργηση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου και τον άμεσο έλεγχό του από την Κυβέρνηση και την Αγορά. Αν η πορεία αυτή δεν ανατραπεί, η εκλογή πανεπιστημιακών οργάνων, ακόμη και μονομελών, ακόμη και μόνο από τα μέλη ΔΕΠ, θα χάσει κάθε σημασία, αφού η ουσιαστική εξουσία θα ασκείται κατευθείαν από την Κυβέρνηση ή τα διορισμένα από αυτήν όργανα, όπως η ΑΔΙΠ. Η αποδοχή του πρώτου μισού, απλά επιταχύνει το δεύτερο: την πλήρη κατάργηση της αυτοτέλειας των Ιδρυμάτων.

Οι επόμενες Πρυτανικές Εκλογές στο ΕΜΠ και στα άλλα πανεπιστήμια δεν θα είναι ελεύθερες εκλογές. Το Σ.Ι. του ΕΜΠ έκανε πλήρη χρήση μιας διάταξης αδιανόητης όχι μόνο για τα ακαδημαϊκά δεδομένα αλλά και για το σύγχρονο πολιτισμό: της προεπιλογής των υποψηφίων. Το Σ.Ι. έκανε ακριβώς αυτό που αναμέναμε, αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε. Την κατάπνιξη της δημοκρατίας και των ελεύθερων εκλογών στα πανεπιστήμια. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε προεπιλογή υποψηφίου, ως κραυγαλέα καταπάτηση του θεμ...

Είναι λυπηρό που για μία ακόμη φορά η παράταξη της «Ακαδημαϊκής Πρωτοβουλίας» βάζει «πλάτη» στην Κυβέρνηση εξισώνοντας το θύτη με το θύμα, μέσα από στρεβλώσεις της πραγματικότητας, παραλείψεις και «νουθεσίες». Κατά την «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» φταίει βασικά η Διοίκηση του ΕΜΠ γιατί δεν θα είχε υπάρξει καμία διαθεσιμότητα στο Ε.Μ.Π. αν «…είχε διαχειριστεί έγκαιρα (καταρτίζοντας Οργανισμό) τη στρέβλωση που υπήρχε με τους ΙΔΑΧ…»!

Φαίνεται πως η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» ξεχνά ότι:

–            Η Σύγκλητος ήδη από τις 26/08/2011 είχε εγκρίνει και καταθέσει έγκαιρα στα Υπουργεία Παιδείας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης νέο Οργανισμό Διοικητικών Υπηρεσιών (ΟΔΥ) του ΕΜΠ (τροποποίηση σχεδίου του Π.Δ. 46/1998), πριν το Νόμο 4024/2011 «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο – βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015». Ο νέος ΟΔΥ ούτε εγκρίθηκε ούτε και απορρίφθηκε ποτέ. Απλά αγνοήθηκε…

Ένα απλό ερώτημα: Καλό είναι κάποια στιγμή να μας πει η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» τι έκανε για να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα προβλήματα και τι τελικά πέτυχε;

–            Η «περίφημη» αξιολόγηση του ΥΠΑΙΘ προέβλεπε αναλογίες διοικητικού προσωπικού ανά μέλος ΔΕΠ, φοιτητή, κλπ. που δεν απαντούν πουθενά στη διεθνή πραγματικότητα. Για παράδειγμα, στηρίχθηκε σε δείκτη «1 διοικητικού υπαλλήλου ανά 100 μέλη ΔΕΠ», δηλ. 5 περίπου διοικητικούς για το σύνολο των ενεργών μελών ΔΕΠ στο ΕΜΠ! Ποιος ΟΔΥ θα προέβλεπε ποτέ τέτοιες αναλογίες; Ο ακρωτηριασμός του ΕΜΠ και των άλλων πανεπιστημίων ήταν προαποφασισμένος. Θυμόμαστε όλοι ότι η εγκύκλιος που είχε σταλεί από το ΥΠΑΙΘ, καλώντας τα Ιδρύματα να αξιολογήσουν τις δομές τους, έκανε εκ των προτέρων αναφορά στον αριθμό των διοικητικών υπαλλήλων που πλεονάζουν!

–            Η Κυβέρνηση, μέσω της απόφασης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Μεταρρύθμισης, στις 20/9/2013, αποφάσισε, ακόμη και με αυτή την άθλια αξιολόγηση, ότι το ΕΜΠ χρήζει της υποστήριξης 597 διοικητικών υπαλλήλων, όπως αναφέρει και η πρόσφατη επιστολή της Συγκλήτου...

Τάσης Παπαϊωάννου, Καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ

Αναδημοσίευση από την “Εφημερίδα των Συντακτών” της 24.04.2014

Οι σπουδές στο μέλλον μπορούν να παρέχονται μέσω on line διδασκαλίας από τα πανεπιστήμια προς όλους τους φοιτητές, ανεξάρτητα σε ποια χώρα ζουν. Τι θα σημάνει άραγε αυτή η εκ του μακρόθεν σπουδή; Μήπως ότι θα δημιουργηθούν σε παγκόσμια πλέον κλίμακα σπουδές δύο ταχυτήτων; Μια μαζική, «ανοικτή» και φθηνή που θα προσφέρεται από το διαδίκτυο προς όλους και μια άλλη «κλειστή» για τους εξαιρετικά λίγους, τους εκλεκτούς, αυτούς που θα έχουν τους πόρους να σπουδάσουν στα ιστορικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, σε πραγματικό χρόνο και χώρο; Μη τυχόν και οδηγούμαστε σε ακόμη μεγαλύτερους ταξικούς διαχωρισμούς στο όνομα μάλιστα της απόλυτης ελευθερίας και πρόσβασης στη γνώση;

Ζούμε σε μια ρευστή περίοδο εξαιρετικά βίαιων και απροσδόκητων ανατροπών και μεταλλάξεων. Οι συνθήκες αλλάζουν με αστραπιαία ταχύτητα και ο χωροχρόνος μοιάζει να έχει αποκτήσει άλλη διάσταση. Την ίδια στιγμή η αίσθηση που είχαμε για τον τόπο και τον κόσμο φαίνεται πως συρρικνώνεται δραματικά. Νέες κοινωνικές αξίες αναδύονται εξυμνώντας και αποθεώνοντας την κυριαρχία του εφήμερου, ενώ τα καινούργια περιβάλλοντα που δημιουργούνται διαμορφώνουν αντίστοιχα τόσο το αστικό τοπίο των πόλεων όσο και την αρχιτεκτονική των μεμονωμένων κτιρίων.

«Η Παγκοσμιότητα έχει διαδεχτεί την Οικουμενικότητα(…) Οπως ο υπέρμετρος φιλελευθερισμός μιας αγοράς που έχει γίνει ενιαία, η ολικοποίηση έχει αρνηθεί τις διαφορετικές κουλτούρες και τους πολιτισμούς τους με μια μονομέρεια που αγγίζει ώς και τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο, και τότε ακριβώς το πολιτικά ορθό έχει αντικατασταθεί από την οπτικά ορθή αντίληψη που έχει νοθεύσει τη σχέση με το πραγματικό, όπως και με το φαντασιακό» αναφέρει ο Paul Virilio (1).

Μήπως ότι θα δημιουργηθούν σε παγκόσμια πλέον κλίμακα σπουδές δύο ταχυτήτων; Μια μαζική, «ανοικτή» και φθηνή που θα προσφέρεται από το διαδίκτυο προς όλους και μια άλλη «κλειστή» για τους εξαιρετικά λίγους, τους εκλεκτούς, αυτο...