ΕΜΠ tagged posts

Φρύαξαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για την «απαράδεκτη» απόφαση της Συγκλήτου του Ε.Μ.Π: «Ζητάνε παραπάνω χρήματα για το χάλι που δημιουργήθηκε στα πανεπιστήμια με την απεργία τους; Πού ακούστηκε αυτό;». Α, ώστε έτσι… Ξύπνησαν μια μέρα εργαζόμενοι, φοιτητές και καθηγητές και αποφάσισαν να «ταλαιπωρήσουν τους φοιτητές και την ελληνική κοινωνία»… Δεν ήταν, δηλαδή, η απόφαση της κυβέρνησης να συντρίψει τους εργαζόμενους στο ΕΜΠ, δεν ήταν τα ανακοινωμένα σχέδια για οριστική συρρίκνωση του ΕΜΠ, δεν ήταν για όλους, εργαζόμενους και διδάσκοντες, η άμεση απειλή πως ό,τι  είχαν ως ζωή και δράση μέσα σε αυτό, αυτό που τους «ξύπνησε»… Πόσο «μαύρο μελάνι», πόσο κυνισμός στην εξυπηρέτηση συμφερόντων…

Αν η κυβέρνηση θέλει να εκτελεσθεί στο ακέραιο το εκπαιδευτικό έργο δύο εξαμήνων, δηλαδή το σύνολο του εκπαιδευτικού έτους, θα πρέπει να φροντίσει όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτό (ΔΕΠ και εργαζόμενοι) να αμειφθούν με το σύνολο των αποδοχών τους

Η απόφαση της Συγκλήτου έλεγε το απολύτως προφανές. Αν η κυβέρνηση θέλει να εκτελεσθεί στο ακέραιο το εκπαιδευτικό έργο δύο εξαμήνων, δηλαδή το σύνολο του εκπαιδευτικού έτους, θα πρέπει να φροντίσει όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτό (ΔΕΠ και εργαζόμενοι) να αμειφθούν με το σύνολο των αποδοχών τους. Αν στα μέλη ΔΕΠ παρακρατηθούν δυο μήνες (τρεις με την προσαύξηση των κρατήσεων) κανείς, μα κανείς, δε δικαιούται να απαιτεί από αυτούς εργασία 12 μηνών. Η συμφωνία για πλήρη αναπλήρωση του εκπαιδευτικού έτους, μέσα σε τεράστιες δυσκολίες που η κυβερνητική πολιτική γέννησε, προϋποθέτει και την πλήρη καταβολή της ανάλογης αντιμισθίας. Τι από αυτό δεν καταλαβαίνει η κυβέρνηση και οι αλαλάζουσες θεραπαινίδες της; Εκτός, αν αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι καθόλου η εκπαιδευτική διαδικασία και το αποτέλεσμά της αλλά η παραδειγματική τιμωρία, η ποινή σε όσους αντιστάθηκαν στη βιαιότερη επίθεση που δέχτηκε ποτέ το Ε.Μ.Π. από καταβολής του...

Το ξεκίνημα της νέας χρονιάς βρίσκει το ΕΜΠ να προσπαθεί να συνέλθει από το συντριπτικό χτύπημα που η μνημονιακή πολιτική επιχείρησε εναντίον του, αλλά ζωντανό και όρθιο.

Τέσσερις μήνες πριν, το ΕΜΠ υπέστη τη σοβαρότερη, ίσως, επίθεση στην ιστορία του. Εν μια νυκτί, έχανε το μισό υπαλληλικό του προσωπικό, οι μισοί τουλάχιστον από αυτούς απολύονταν απευθείας, συντρίβονταν με μονοκονδυλιά όλες σχεδόν οι δομές του, διοικητικές, ερευνητικές και εκπαιδευτικές. Το ΕΜΠ φαινόταν να μπαίνει ανεπιστρεπτί σε μια τροχιά συρρίκνωσης και παρακμής. Τα επόμενα βήματα είχαν ήδη ανακοινωθεί: εσωτερική αναδιάρθρωση με συρρίκνωση των αντικειμένων του, νέο κύμα διαθεσιμοτήτων και απολύσεων που θα άγγιζε, πριν το τέλος του χρόνου, και τα μέλη ΔΕΠ. Όσοι ήλπιζαν ότι το Μνημόνιο και η Κυβέρνηση που υπάρχει για να το υπηρετεί θα άφηναν απέξω το ΕΜΠ, «ως ένα από τα πράγματα που η Ελλάδα θα έπρεπε να νοιώθει περήφανη», συνειδητοποιούσαν ακριβώς το αντίθετο. Το ΕΜΠ, αλλά και τα άλλα ιστορικά πανεπιστήμια, όπως το ΕΚΠΑ, όχι μόνο θα έπρεπε να πληρώσουν το δικό τους βαρύ «φόρο αίματος», αλλά έπρεπε να χτυπηθούν παραδειγματικά και ολοκληρωτικά. Πρώτον, για να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια (μέσω της απλής και κυνικής λύσης της εξόντωσης των αντιπάλων τους, των μεγάλων δημόσιων πανεπιστημίων) και, δεύτερον, γιατί έπρεπε ο πανεπιστημιακός χάρτης να αντιστοιχεί στη νέα πραγματικότητα που προωθείται για τη χώρα: στην τσακισμένη Ελλάδα, στη χώρα που ωθείται με ταχύτατους ρυθμούς στο περιθώριο της διεθνούς πραγματικότητας, αντιστοιχεί μια συρρικνωμένη και ετοιμόρροπη πανεπιστημιακή εκπαίδευση, ένα «μικρό Πολυτεχνείο», στην περίπτωσή μας.

Το ΕΜΠ, αλλά και τα άλλα ιστορικά πανεπιστήμια, όπως το ΕΚΠΑ, όχι μόνο θα έπρεπε να πληρώσουν το δικό τους βαρύ «φόρο αίματος», αλλά έπρεπε να χτυπηθούν παραδειγματικά και ολοκληρωτικά.

Το χειρότερο, μάλιστα, ήταν ότι η μνημονιακή πολιτική φάνταζε μέχρι τότε απρόσβλητη  και η Κυβέρνηση που την εφάρμοζε ανίκητη...

Νομίζει ο Υπουργός Παιδείας ότι κατάφερε να ολοκληρώσει την ηθικά, νομικά και πολιτικά διάτρητη διαδικασία της διαθεσιμότητας-απόλυσης για του εργαζόμενους στα ΑΕΙ. Κι όμως:  ο ηθικός εκβιασμός και οι αήθεις μεθοδεύσεις που έφτασαν μέχρι την αυθαίρετη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων των μοριοδοτούμενων δεν τους έκαμψαν. Οι νομικά έωλες ρυθμίσεις με αποκορύφωμα την πειθαρχική δίωξη εκείνων που δεν απογράφηκαν (μια δίωξη που ευθέως καταργεί τα συνδικαλιστικά δικαιώματα) δεν τους τρόμαξαν. Και οι αυταρχικές κορώνες ενός Υπουργού που βλέπει τις πολιτικές του φιλοδοξίες να καταρρέουν δεν τους έκαναν να χάσουν την αποφασιστικότητά τους. Η «προσωρινή»(!) λίστα με τα ονόματα των διαθεσίμων κατέληξε να είναι η ακριβής αποτύπωση της φάρσας που τη γέννησε.

Ως Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι δηλώνουμε ότι είμαστε απερίφραστα στο πλευρό των εργαζόμενων συνεργατών μας.

Καλούμε τη Σύγκλητο του ΕΜΠ και τον Πρύτανη, να συνεδριάσουν άμεσα και να πάρουν αποφάσεις ευθύνης ανάλογες με εκείνες του ΕΚΠΑ. Κανείς δεν δικαιούται να «ανησυχεί» για τις ακαδημαϊκές λειτουργίες περισσότερο από αυτούς που αγωνίζονται για την υπεράσπιση του ΕΜΠ και των ανθρώπων του. Σήμερα περισσότερο από ποτέ τα όργανα της Πανεπιστημιακής αυτοδιοίκησης πρέπει να αποδώσουν ρητά τις ευθύνες για το αδιέξοδο στην κυβέρνηση,  να ζητήσουν την κατάργηση της επίμαχης ΚΥΑ και των πειθαρχικών διώξεων των απεργών.

Το ΕΜΠ δίνει μια μάχη επιβίωσης και συλλογικής αξιοπρέπειας. Την επομένη της επετείου του Νοέμβρη δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε το φάσμα μιας επέμβασης των δυνάμεων καταστολής να πλανιέται πάνω από τα Πανεπιστήμια. Οφείλουμε στην κοινωνία ως δάσκαλοι, δίπλα στους αγωνιζόμενους φοιτητές  και τους αγωνιζόμενους συνεργάτες μας, να προστατέψουμε το μέλλον. Το μέλλον της παιδείας, το μέλλον της Δημοκρατίας σήμερα στα Πανεπιστήμια απειλείται.

22_Yperaspizomaste to EMP kai tous antrwpous tou_19-11-2013

Το ΕΜΠ, μαζί με το ΕΚΠΑ, βρίσκονται στο κέντρο μιας επίθεσης χωρίς προηγούμενο. Η Κυβέρνηση ξεκινώντας με μια απόφαση παράλογη και εξοντωτική για τη λειτουργία του ΕΜΠ, την απομάκρυνση του 45% του υποστηρικτικού και διοικητικού του προσωπικού, συνεχίζει την καταστροφική της δράση χρησιμοποιώντας κάθε μέσο για να καθυποτάξει ένα αγώνα πρωτοφανή για τα πανεπιστημιακά δεδομένα.

Κατά τη γνώμη μας, δύο είναι οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά μας:

Η συντεταγμένη ανασυγκρότηση των δυνάμεων του ΕΜΠ με στόχο τη συνέχιση του αγώνα για την ακύρωση της ΚΥΑ και την προστασία του συνόλου των εργαζομένων του και, τελικά, του κύρους του Ιδρύματος, για όσο χρόνο αυτό απαιτεί.

Ή

Η εγκατάλειψη των αδύνατων, αυτών που σήμερα πλήττονται, και προσπάθεια επιβίωσης και συνέχισης με ότι θα έχει απομείνει ως σκιά του παλιού καλού ΕΜΠ.

Τις τελευταίες ημέρες επιδίδεται σε ένα αυταρχικό παροξυσμό με συνεχείς εισαγγελικές παρεμβάσεις και προσπάθειες να καταπνιγεί η γενναία αντίσταση των εργαζομένων με δικαστικά μέσα. Έφθασε, μάλιστα, στην ευθεία ποινικοποίηση του απεργιακού δικαιώματος: 278 συνάδελφοι διοικητικοί παραπέμπονται στο πειθαρχικό με το ερώτημα της απόλυσης, απευθείας από τον Υπουργό ΠΑΙΘ, με φωτογραφικό νόμο τον οποίο εξόπλισε με αναδρομική ισχύ(!), γιατί δεν «συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις», ενώ απεργούσαν. Βαριά σύννεφα αντιδημοκρατικής εκτροπής σκιάζουν τα πανεπιστήμια…

Η κατάσταση στο ΕΜΠ είναι εκρηκτική. Εκατοντάδες  άνθρωποι ξεριζώνονται βίαια από αυτό που νιώθουν σπίτι τους και σπρώχνονται  στην απελπισία.  Τελευταία, άστοχες και λανθασμένες κινήσεις, τους κάνουν να νιώθουν ότι εγκαταλείπονται από την πολυτεχνειακή κοινότητα, ειδικά από τα μέλη ΔΕΠ, και αυτό τους πληγώνει ακόμη πιο βαθιά. Την ίδια ώρα, η κυβερνητική επίδειξη πυγμής και αδιαλλαξίας, που αποσκοπεί στην ανάγκη της να διατηρήσει μια αίσθηση σταθερότητας σε κάτι που τρίζει από παντού, έχει οδηγήσει τα πανεπιστήμια, και ειδικότερα το ΕΜΠ, σε τεράστια προβλήματα, σε όλα τα επίπεδα...

Nikos Belavilas, Assistant Prof., School of Architecture NTUA

The article was published in the Greek newspaper “Η Αυγή-Ενθέματα” on September 15, 2013. Translated by Maria Kalantzopoulou.

A journalist from a north-european country called yesterday at the Strike Support Centre at the School of Architecture of Athens. He asked for information on the universities’ strike, the crisis and its repercussions on National Technical University of Athens (NTUA) in particular, on the dismissal of staff and the spending cuts. We’ve been talking over all of it for about an hour or so. He was a gentleman, one of that kind of journalists that is hard to find in Greece nowadays.  He was giving me the impression that he wouldn’t like to round the subject arbitrarily, that he was asking for persuasive and interesting information. Thus, I found myself, looking for argumentation, and an as much as possible objective explanation of reality; and at the same time to be surprised by the actual size of the problem created by the immediate dismissal of 60% of NTUA’s administrative staff or by the already announced dismissal some time soon of 40% of the educational staff of Greek Universities.

The largest eight Greek universities are on their 7th week of strike, since September 5, 2013, trying to stop the dismissal of 50% of their staff

Why would a government sack the majority of employees of the country’s greatest technological academic institute? National Technical University of Athens (NTUA) comprises nine historical schools. It educates around 20.000 undergraduate, graduate and post-graduate students. It’s running 125 research labs, a very important technological and cultural park in Lavrion-Attica, a research centre in Metsovo-Epirus, the country’s largest technical library, one of the best network centres. In other words It consists of some of the best university infrastructure in the Balkans.

Are the employees of NTUA redundant? The answer is no. On the contrary, it even needs 10% more of them. Are its professors and educational staff redundant? Again, no. NTUA has already lost due to retirement almost 300 educational positions and all of the positions for teaching under fixed contract. Professor Dimitris Damigos published a good article under the title “The role of Universities’ auxiliary staff and the ticking time bomb of suspension” (https://pd.ntua.gr/?p=185, in Greek). It makes reference of international standards in students-staff ratio in universities, showing thus that our universities are lagging behind compared to those standards. From the other side, the government’s side, there hasn’t been reference to any evidence whatsoever that would explain the political decision behind massive suspension of employees.

Is NTUA wasteful? Should there be applied spending cuts? One institution that along the last 20 years created a reserve fund of 55 million euros, coming from research, deriving funds from anywhere but the budget of the Ministry of Education, can it be considered wasteful? Those are funds that are entering not thanks to government, but thanks to professors and young researchers from sources within and outside Greece funding research programmes and as a sum they are “recycled” again to support education and research. Instead of being supported and diffused this successful activity it’s being punished through salary cuts, dismissals and dispossession of 30 million euros from the university’s reserve fund...