Δίδακτρα tagged posts

Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο προσφέρει δωρεάν όλα τα μεταπτυχιακά του προγράμματα. Η στάση του αυτή υπήρξε εμβληματική για τον κοινωνικό ρόλο του ΕΜΠ. Ήταν, επίσης, μια στάση έμπρακτης υποστήριξης της ελληνικής κοινωνίας σε χαλεπούς καιρούς από ένα κορυφαίο (δια των πράξεών του) ανώτατο δημόσιο Ίδρυμα. Μια στάση που έκανε το ΕΜΠ να ξεχωρίζει («να αριστεύει») σε ηθικό επίπεδο.

Σήμερα, η διοίκηση αλλάζει γραμμή. Μια μέρα μετά την επέτειο του Πολυτεχνείου και το «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» (τι ειρωνεία!) προσπαθεί να εντάξει το ΕΜΠ «στο σωρό» των εμπορευματοποιημένων μεταπτυχιακών προγραμμάτων, εκεί που τα πρώην ΤΕΙ «πρωτοπορούν» μοιράζοντας επ’ αμοιβή πτυχία με τηλεπαρουσίες. Γιατί όχι; «μικρά και ευέλικτα» προγράμματα, που να «πιάνουν τα λεφτά τους».

Ας το κάνει, όμως, «φόρα παρτίδα». Όχι να προσπερνά ένα κορυφαίο ζήτημα πολιτικής του Ιδρύματος ως «προσαρμογή στον νόμο». Ακόμη και αυτός ο νόμος που προωθεί πλησίστια την εμπορευματικοποίηση δεν απαγορεύει τα δωρεάν μεταπτυχιακά. Και βέβαια δεν μπορεί να καταργήσει το αυτοδιοίκητο. Αν το ΕΜΠ το επιθυμεί τίποτε δεν το εμποδίζει να διατηρήσει τη γενναία στάση του. Βεβαίως, η κυβέρνηση πιέζει, την ενοχλεί το μέχρι τώρα αντι-παράδειγμα του ΕΜΠ με τα δωρεάν μεταπτυχιακά. Η διοίκηση ας αναλάβει ανοιχτά τις ευθύνες της «προσαρμογής». Να συγκαλέσει τη Σύγκλητο, να ακυρώσει, αν μπορεί, τις υπογραφές όσων διαχρονικά με διαδοχικές αποφάσεις Συγκλήτων, σε δύσκολες συνθήκες, στήριξαν τη απόφαση. Εκτός, αν το ΕΜΠ δεν έχει πια πολιτική και όραμα, αρχές και στρατηγική ως Ίδρυμα, και λειτουργεί ως κοινοπραξία συστεγαζόμενων προγραμμάτων σπουδών, με διαφορετικές αρχές κατά περίπτωση. Ή, απλά, θα κινείται στα τυφλά «ψάχνοντας για ψίχουλα» για να επιβιώσει, θυσιάζοντας την ιστορία του και τη φυσιογνωμία του και υπονομεύοντας το μέλλον του ακυρώνοντας οποιαδήποτε επιχειρήματα για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης.

Την Παρασκευή 22/11/2024 στις 15:30 πραγματοποιείται η Γενική Συνέ...

Μισθοί: σταθερά γλίσχροι και αναξιοπρεπείς, εξανεμιζόμενοι ολοένα και πιο γρήγορα από την ακρίβεια. Υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση, μόνιμοι συγκάτοικοί μας στο ΕΜΠ. Τραγικές συνθήκες εργασίας. Ο Σύλλογος ΔΕΠ ΕΜΠ θα αντιδράσει ανάλογα με την οξύτητα των προβλημάτων ή θα «διαμαρτυρηθεί» απλά, τυπικά, έτσι για τα μάτια του κόσμου, ανώδυνα;

Δίδακτρα στα μεταπτυχιακά: Το άλλοθι της κυβέρνησης για την κατάντια των μισθών επανέρχεται από τη διοίκηση και επισημοποιείται, τάχα ως «εναρμόνιση με τον νόμο». Η υψηλής κοινωνικής ευθύνης στάση του ΕΜΠ που είπε ΟΧΙ ως Ίδρυμα στην εμπορευματοποίηση του ονόματός του, με απόφαση της Συγκλήτου, κουρελιάζεται και η ανατροπή της επιχειρείται δια της «σαλαμοποίησης». Ο Σύλλογος ΔΕΠ- ΕΜΠ θα δει την φάκα, πίσω από το «τυράκι» ;

Ιδιωτικό Παράρτημα του ΕΜΠ στην Κύπρο: το ΕΜΠ αυτοκαταργείται και ως δημόσιο πανεπιστήμιο και ως πολυτεχνείο υψηλών προδιαγραφών, στο όνομα μιας «ευκαιρίας» (για ποιόν άραγε;). Η ΠΟΣΔΕΠ, κατανοώντας την κερκόπορτα που ανοίγει για την πλήρη διάλυση του Δημόσιου πανεπιστήμιου κινείται δικαστικά ενάντια στο νόμο που το επιτρέπει. Ο Σύλλογος ΔΕΠ ΕΜΠ;

Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο βήμα: Να πάρει αποφάσεις ο Σύλλογος! Να είμαστε όλες και
όλοι παρόντες στη σημερινή Γενική Συνέλευση του Συλλόγου στις 3.00μμ. Διαδικτυακά αυτή τη φορά λόγω των προβλημάτων στο Κτήριο Διοίκησης, και από κοντά ελπίζουμε την επόμενη, συνάδελφος
με συνάδελφο, δίπλα δίπλα, να ξαναβρούμε των κοινό βηματισμό μας.

Πανηγυρικές επέτειοι με face control. Τιμητικές εκδηλώσεις για τους συνταξιοδοτηθέντες καθηγητές με πλημμυρισμένο το κτήριο διοίκησης με μυστικούς, και στο πρώτο κιχ με ένστολους αστυνομικούς σε όλη την Πολυτεχνειούπολη. Πειθαρχικό σε συνδικαλίστρια φοιτήτρια για ένα πανό. Κατάντια. Η διοίκηση, και όσοι μοιράζονται τις απόψεις της ή, κλείνοντας τα μάτια τις υποστηρίζουν, παίζουν με τη φωτιά. Η επιχείρηση «σιγή νεκροταφείου» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Δεν μπορεί να μην γνωρίζουν ότι κι άλλοι, σε μαύρες εποχές, επιχείρησαν να αποστειρώσουν τα πανεπιστήμια από τη φοιτητική διαμαρτυρία και τη νεανική αμφισβήτηση. Εις μάτην. Αλλά μέχρι να αποδειχθεί αυτό είχαν μεσολαβήσει τραγωδίες. Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την 17^η Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο, μια επέτειο που συμβολίζει ότι ούτε με τανκς δεν «σιγούν» τα πανεπιστήμια. Πρέπει αυτό να ξανα-αποδειχθεί μέσω μιας τραγωδίας;

Στη λογική του «τώρα, καθαρίζουμε», η διοίκηση επιλέγει την επιθετική προώθηση των πιο αντιδραστικών επιλογών, των απολύτως αρεστών, βέβαια, στην κυβέρνηση. Ξεκίνησε τη χρονιά με την απόπειρα ίδρυσης ιδιωτικού παραρτήματος του ΕΜΠ στη Κύπρο, πράγμα που μέχρις στιγμής συναντά από ειρωνικά μειδιάματα (σε σχέση με τις χαίνουσες πληγές του ΕΜΠ) έως ισχυρότατες και επιχειρηματολογημένες αντιδράσεις Σχολών. Κι αντί να προβληματιστεί, αποπειράται να αλλάξει ένα ακόμη βασικό στοιχείο της πολιτικής και της φυσιογνωμίας του ΕΜΠ, τα δωρεάν μεταπτυχιακά προγράμματα. Η Σύγκλητος του ΕΜΠ, έσωσε μεν τα προσχήματα, καταψηφίζοντας την πρόταση της διοίκησης για fast-track διαδικασία που δεν θα συζητηθεί στις Σχολές (ποιος ενδιαφέρεται για τη δημοκρατία και τη συμμετοχή; ξεπερασμένα πράγματα…), αλλά…

Ας μπούμε στην ουσία.

Κάποιοι θεωρούν ότι τα δωρεάν μεταπτυχιακά είναι ένα απολίθωμα του παρελθόντος, ένα περιττό βαρίδι. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο: αποτελεί μια εμβληματική κίνηση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΜΠ και, αν θέλετε, της μεγαλοσύνης του: εμείς δεν είμαστε «μπακάληδες», είμαστε το ΕΜΠ, και δεν θα βάλουμε χέρι στην τσέπη της ασθμαίνουσας ελληνικής κοινωνίας...

Τα πανεπιστήμια πληρώνουν τρομακτικά μεγάλο τίμημα στη μνημονιακή πολιτική υποσκάπτοντας και τις προοπτικές της ίδιας της χώρας. Ο κρατικός προϋπολογισμός για τα πανεπιστήμια έμεινε στα ίδια με πέρυσι επίπεδα, δηλαδή μεσοσταθμικά κατά 70% μικρότερος των προϋπολογισμών πριν την κρίση. Καμιά άλλη κοινωνική δαπάνη δεν μειώθηκε την περίοδο της κρίσης σε τέτοιο βαθμό. Οι μικρές σποραδικές «ενισχύσεις», παρουσιάζονται από την κυβέρνηση ως αντιστροφή της κατάστασης. Η πραγματικότητα όμως (η πραγματική, όχι η εικονική), είναι αντίθετη. Η σταθεροποίηση των προϋπολογισμών σε μη βιώσιμα για τα πανεπιστήμια επίπεδα (πολλά από αυτά, αδυνατούν ακόμη να πληρώσουν και τους λογαριασμούς της ΔΕΗ) σημαίνει καθημερινή υποχώρηση του επιπέδου σπουδών, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μεγάλου τμήματος του ανθρώπινου δυναμικού τους. Ταυτόχρονα, ένας πρόσθετος γραφειοκρατικός μηχανισμός απορρόφησης – πραγματικό «καψόνι», στο όνομα της «διαφάνειας», κάνει και τα πενιχρά αυτά κονδύλια εικονικά. Παγιδευμένα μόνιμα σε ανεπαρκείς προϋπολογισμούς, τα πανεπιστήμια ωθούνται στην πλήρη επιχειρηματικοποίηση «πουλώντας» υπηρεσίες. Αρχικά, με δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, στη συνέχεια με οτιδήποτε άλλο μπορούν. Και όποιος επιβιώσει. Άλλωστε, ο πρόσφατος νόμος 4485/2017 για την τριτοβάθμια εκπαίδευση προετοίμασε συνειδητά αυτή την κατεύθυνση.

Η σταθεροποίηση των προϋπολογισμών σε μη βιώσιμα για τα πανεπιστήμια επίπεδα  σημαίνει καθημερινή υποχώρηση του επιπέδου σπουδών, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μεγάλου τμήματος του ανθρώπινου δυναμικού τους.

Η συνεχής συσσώρευση προβλημάτων στα πανεπιστήμια πήρε πρόσφατα εκρηκτική μορφή στις φοιτητικές εστίες, στις οποίες ζει σε κυριολεκτικά αβίωτες συνθήκες το πιο ευάλωτο κοινωνικά στρώμα των φοιτητών. Η προκλητική εγκατάλειψη των εστιών από την κυβέρνηση, μέσω του εποπτευόμενου ΙΝΕΔΙΒΙΜ, οδήγησε σε μια εφιαλτική κατάσταση...

Το πρόσφατο Ν/Σ που κατέθεσε η Κυβέρνηση για τα μεταπτυχιακά αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη παρέμβαση στο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης, και ως τέτοια αξίζει να αναλυθεί και ως προς τις συνέπειές της στις σπουδές και ως γενικότερο δείγμα γραφής. Όχι πως η απουσία παρέμβασης, ακόμη και σε θεσμούς πλήρως απαξιωμένους στην ακαδημαϊκή κοινότητα, όπως τα Συμβούλια Ιδρύματος, δεν λέει πολλά. Οπωσδήποτε, όμως, η κατάθεση μιας δικής της ρύθμισης για το πώς σχεδιάζει τη λειτουργία των μεταπτυχιακών προγραμμάτων λέει πολύ περισσότερα.

Είναι φανερό ότι η Κυβέρνηση πραγματοποιεί μια ακόμη προσχώρηση στη νεοφιλελεύθερη «λύση» για την κρίση, εν προκειμένω της ανώτατης εκπαίδευσης, και μάλιστα αποδεχόμενη τα  πιο «χοντρά» στερεότυπά της, όπως τα δίδακτρα ή το μοντέλο των τριών κύκλων σπουδών.

Ποια είναι τα βασικά στοιχεία του νομοσχεδίου αυτού:

Α. Στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η λειτουργία των μεταπτυχιακών, όπως και κάθε πανεπιστημιακή δραστηριότητα, απαντά με την επίσημη θεσμοθέτηση διδάκτρων. Μια αριστερή κυβέρνηση κάνει αυτό που δεν τόλμησε να κάνει καμιά συντηρητική κυβέρνηση. Όχι πως οι προηγούμενοι δεν είχαν αφήσει συνειδητά διάπλατα «παράθυρα» για να ξεφυτρώσουν εκατοντάδες μεταπτυχιακά προγράμματα αμφιβόλου ποιότητας ή ακόμη και διαπιστευμένης κακής ποιότητας, με μοναδικό σκοπό την εκμετάλλευση της αγωνίας της ελληνικής οικογένειας να δώσει κάποια προοπτική στα παιδιά της. Όμως, η αποδοχή και αναγνώριση αυτής της απαράδεκτης κατάστασης από την Κυβέρνηση, η προσχώρηση στο κεντρικό κάλεσμα του νεοφιλελευθερισμού, το «πουλήστε τη γνώση σας για να επιβιώσετε», αποτελεί και πολιτική παρακμή και απόλυτα αδιέξοδη «λύση».

Β. Με το Ν/Σ η Κυβέρνηση ωθεί τα ΑΕΙ στην πλήρη ευθυγράμμιση με το μοντέλο των τριών κύκλων σπουδών, γνωστού ως μοντέλου της Μπολόνια, μέσω της πλήρους αντιστοίχισης με τους αντίστοιχους κύκλους του. Όμως, αυτό το μοντέλο σπουδών δεν είναι μια κάποια τεχνική οργάνωσης της ανώτατης εκπαίδευσης...