Ποιος γονιός δε δάκρυσε ακούγοντας το «πάρε με όταν φτάσεις» από το στόμα των νέων που διαμαρτύρονται για τη φριχτή τραγωδία των Τεμπών; Ποιος εργαζόμενος δεν ανατρίχιασε βλέποντας πόσο κυνικά το κέρδος των λίγων θυσιάζει την ασφάλεια και τη ζωή τελικά των πολλών; Και ποιος πανεπιστημιακός δεν ένιωσε πόσο η καταστροφή και η εκποίηση των δημόσιων αγαθών (και η παιδεία είναι ένα από αυτά) γι’ άλλη μια φορά αποδεικνύεται καταστροφή της κοινωνίας της ίδιας;
Με σεβασμό και εκτίμηση στεκόμαστε μπροστά στους αγώνες της νεολαίας των φοιτητών και των φοιτητριών μας. Με οργή ενώνουμε τη φωνή μας και τον αγώνα μας με όλους αυτούς που αξιώνουν δικαιοσύνη και καταλογισμό των ευθυνών σε εκείνους που απαξιώνουν τον κοινό πλούτο και καταπατούν θεμελιώδη δικαιώματα.
Είναι δυνατόν σε μια τέτοια στιγμή κάποιοι να επιχειρούν να ακυρώσουν τις κινητοποιήσεις του φοιτητικού κόσμου στο όνομα της διατήρησης της εκπαιδευτικής κανονικότητας; Είναι δυνατόν να εισηγούνται τη διεξαγωγή διαδικτυακών μαθημάτων για να παρακάμψουν τις αποφάσεις αγώνα των φοιτητικών συλλόγων για την τραγωδία των Τεμπών τη στιγμή που η κοινωνία οργισμένη και σοκαρισμένη ζητά δικαιοσύνη;
Ως Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι, με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης μας, δηλώνουμε στο πλευρό των φοιτητών μας. Και τους διαβεβαιώνουμε ότι όποιες και να υπάρξουν εκπαιδευτικές απώλειες (ήσσονος σημασίας θέμα βέβαια μπροστά στη φρίκη των ημερών) θα τις φροντίσουμε. Με αλληλεγγύη και πείσμα η ελπίδα θα νικήσει.
Τέμπη tagged posts
Οι Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι ΕΜΠ εκφράζουμε την οδύνη μας για τον άδικο χαμό τόσων ανθρώπων, στην πλειονότητά τους νέων, στην ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών και ενώνουμε τη φωνή μας με όλες και όλους για τη σε βάθος διερεύνηση των αιτιών και την άμεση και δίκαιη απόδοση ευθυνών.
Παγωμένοι, όπως όλες και όλοι, από το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη παρακολουθούμε τη συζήτηση για τις αιτίες, που «κατά μεγάλο ποσοστό οφείλονται σε ανθρώπινο λάθος», όπως έσπευσε να δηλώσει ο πρωθυπουργός, πριν «μαζευτεί», συνειδητοποιώντας ότι αυτή τη φορά το πλήγμα είναι τόσο βαρύ που τέτοιες δηλώσεις μπορούν να πυροδοτήσουν μια ανεξέλεγκτη οργή. Καταθέτουμε κάποιες σκέψεις, μιας που η σιωπή κάνει ακόμη πιο ασφυκτική την αίσθηση αδικίας για τα θύματα.
Όσον αφορά στο «ανθρώπινο λάθος»1, ένα σύστημα ασφάλειας που είναι βασισμένο στην παραδοχή ανυπαρξίας του ανθρώπινου λάθους είναι απλούστατα εκ βάθρων λανθασμένο, αυτοαναιρούμενο και βαθιά αναξιόπιστο. Αντίθετα, σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές σχεδιασμού των συστημάτων ασφάλειας, το «ανθρώπινο λάθος» ενεργοποιεί, φέρνει στο προσκήνιο, τα ήδη προϋπάρχοντα εγγενή κενά ασφαλείας2 του ίδιου του συστήματος/διαδικασίας (π.χ. προτεραιότητες ασφάλειας, επίπεδο εκπαίδευσης, επίβλεψη, πρότυπα επικοινωνίας, λανθασμένες διοικητικές αποφάσεις, κ.ά.). Τα ατυχήματα στην Bopal, στο Chernobyl και Three Mile Island, στα διαστημικά λεωφορεία Challenger και Columbia, στην πλατφόρμα Piper Alpha, στην γέφυρα Tacoma Narrows συγκλόνισαν τον κόσμο. Η επιστήμη στράφηκε στη συστημική αντιμετώπιση της ασφάλειας3, πολύ πέραν της εύκολης χρέωσης στο «ανθρώπινο λάθος», και στη δραστική αλλαγή των διαδικασιών ελέγχου και ασφάλειας.
Αν αυτά πια είναι γνωστά σε επίπεδο θεμελιώδους επιστημονικής ανάλυσης προβλημάτων ασφάλειας σε πολύπλοκα συστήματα, αυτό που πονάει περισσότερο στην περίπτωση των Τεμπών είναι ότι το σιδηροδρομικό δίκτυο στην Ελλάδα είναι σχετικά απλό και ότι η τραγωδία προκλήθηκε, όχι από κάποιο απίθανο και απρόβλεπτο ευθυγραμμισμό στα κενά ασφαλείας των επιβεβλημένων πολλαπλών φραγμών παρεμπόδισης σφαλμάτων, αλλά από την πλέον προφανή συνθήκη ατυχήματος: την κίνηση δύο συρμών στην ίδια γραμμή αντίθετα και μάλιστα για 12 λεπτά...
Περισσοτερα...
Προσφατα Σχολια