ΠΟΣΔΕΠ tagged posts

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,

Οι προσεχείς εκλογές της 19ης Δεκεμβρίου για την εκλογή των μελών του ΔΣ του Συλλόγου ΔΕΠ ΕΜΠ και αντιπροσώπων για το συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ, βρίσκουν το ΕΜΠ και όλους μας σε μια ακόμα κρίσιμη περίοδο.

Μεγάλο διακύβευμα της τρέχουσας περιόδου είναι η διακηρυγμένη πρωτοβουλία της κυβέρνησης για ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, με μια ανήκουστη, για οποιαδήποτε συνταγματική δημοκρατία, λαθροχειρία, στην οποία ομολογείται ανοιχτά η προσπάθεια παραχάραξης του συντάγματος! Πέρα από την έντονη ανησυχία για το αντιδημοκρατικό και αντιθεσμικό αυτό ολίσθημα, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία της κυβέρνησης που αφορά στα πανεπιστήμια μπορεί να αξιολογηθεί κοιτάζοντας τη συνολική εικόνα.

• To 2009, η κρατική επιχορήγηση (Τακτικός Προϋπολογισμός και Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων), ανέρχονταν στα 20,3 εκατ. ευρώ. Το 2022 το αντίστοιχο ποσό ήταν 6,4 εκατ. ευρώ, εν πολλοίς σταθερό τα τελευταία χρόνια, πράγμα που σημαίνει ένα αθροιστικό έλλειμμα πάνω από 150 εκ. ευρώ για το ΕΜΠ.  Οι πραγματικές απώλειες είναι σημαντικά υψηλότερες αν ληφθούν υπόψη οι πόροι που χάθηκαν από την απώλεια των υπέρ ΕΜΠ κρατήσεων και το «κούρεμα» των αποθεματικών του Ιδρύματος με το PSI. Ο διαρκής αυτός οικονομικός στραγγαλισμός όχι μόνο καθιστά αδύνατη την απαραίτητη ανάπτυξη σύγχρονων ερευνητικών και εκπαιδευτικών υποδομών αλλά οδηγεί σε καθημερινές εικόνες υπανάπτυξης και παρακμής, όπου ούτε τα στοιχειώδη (θέρμανση-ψύξη, φωτισμός και λειτουργία εγκαταστάσεων υγιεινής) δεν είναι δεδομένα. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί και η δραματική υποστελέχωση: Το 2009, τα μέλη ΔΕΠ του ΕΜΠ ήταν πάνω από 600, ενώ σήμερα είναι λιγότερα από 390 (περίπου 35% μείωση), με όλα όσα αυτό συνεπάγεται τόσο για τις συνθήκες εργασίας των μελών ΔΕΠ όσο και για το επίπεδο σπουδών στο ΕΜΠ.
• Έναντι αυτής της οριακής κατάστασης λειτουργίας των δημόσιων πανεπιστημίων η κυβέρνηση, προκλητικά, αποφασίζει ως «πρώτη κίνηση» της να υλοποιήσει τον διακαή της π...

Την τριετία 2010 – 2012 οι περικοπές των μισθών των μελών ΔΕΠ άγγιξαν το 40%. Η απόφαση 4741/2014 του ΣτΕ αλλά και η μεταγενέστερη απόφαση του Συμβουλίου Συμμόρφωσης του ΣτΕ (1/2017), έχουν κρίνει αντισυνταγματικές τις μειώσεις στις αποδοχές των μελών ΔΕΠ που έγιναν τον Αύγουστο του 2012. Κι ενώ σε άλλες κατηγορίες ειδικών μισθολογίων υπήρξε πλήρης ή μερική αποκατάσταση, η Κυβέρνηση, το Μάιο του 2017 με το συμπληρωματικό Μνημόνιο (Ν.4452/2017),  νομοθέτησε νέο ειδικό μισθολόγιο για τα μέλη ΔΕΠ το οποίο επέφερε περαιτέρω μειώσεις στις καθαρές αποδοχές έως και 5,5% και μάλιστα αναδρομικά από 1/1/2017! Παρά τις δεσμεύσεις του Υπουργού Οικονομικών για επανεξέταση από την Κυβέρνηση του μισθολογίου των μελών ΔΕΠ ο εμπαιγμός συνεχίζεται. Ο Υπουργός Οικονομικών δεν έχει προχωρήσει καν στη συγκρότηση του τεχνικού κλιμακίου που ο ίδιος πρότεινε στη συνάντηση με την ΕΓ της ΠΟΣΔΕΠ για την επεξεργασία των θεμάτων του ειδικού μισθολογίου και τηρεί σιγήν ιχθύος για το αν είναι διατεθειμένος να διαθέσει κονδύλια για το ειδικό μισθολόγιο των μελών ΔΕΠ.

Την ίδια στιγμή, ο Υπουργός Οικονομικών σε αγαστή συνεργασία με τον Υπουργό Παιδείας φρόντισαν, εν μέσω θερινής ραστώνης, να περάσουν (επιτέλους μετά από τρεις προσπάθειες!) τη χαριστική διάταξη για τους πανεπιστημιακούς που ασκούσαν ελευθέριο επάγγελμα και δεν απέδιδαν τη σχετική παρακράτηση στους ΕΛΚΕ των Ιδρυμάτων τους (άρθρο 35 του Ν. 4559/2018). Η ρύθμιση αυτή είναι πελατειακή, κυνική και αήθης. Προσβάλει δε διπλά τους μισθοσυντήρητους συναδέλφους που βλέπουν νέες περικοπές αντί αποκατάστασης των μισθών τουλάχιστον στα επίπεδα του 2012, καθώς η ρύθμιση συνοδεύεται με τη φαεινή ιδέα να διατεθούν τα έσοδα που θα εισπράξουν οι ΕΛΚΕ από τις παλιές οφειλές αποκλειστικά για τη χρηματοδότηση έργων όσων ασκούσαν επιχειρηματική δραστηριότητα αλλά απέδιδαν τη σχετική παρακράτηση και όχι για άλλες δραστηριότητες των ΕΛΚΕ προς όφελος των Α.Ε.Ι. (υποτροφίες Υ.Δ., αναπτυξιακά προγράμματα Σχολών, κ.λπ...

Στις 25/1/2018, πραγματοποιήθηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ συνάντηση διαφόρων  Συλλόγων Μελών ΔΕΠ του ΕΚΠΑ και άλλων Πανεπιστημίων, μετά από πρόσκληση του Συλλόγου Διδακτικού Προσωπικού της Φιλοσοφικής Σχολής. Το ζητούμενο της συνάντησης υπήρξε ο σχεδιασμός ενός κοινού πλαισίου δράσης ενάντια στις νέες μισθολογικές περικοπές και στην υποχρηματοδότηση των ΑΕΙ. Στη συνάντηση αυτή, ως πρώτο βήμα, προτάθηκε να πραγματοποιηθούν Γ.Σ. στους Συλλόγους ώστε να αποφασιστεί από όλες τις Συνελεύσεις διήμερη προειδοποιητική απεργία στις 7 -8/3/2018.

Ο ΣΔΕΠ ΕΜΠ συμμετείχε στη συνάντηση και στήριξε την πρωτοβουλία. Ωστόσο, ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός, που γνωρίζουμε όλοι, επισκίασε τις προσπάθειες που καταβάλλονταν από το Σύλλογο στην κατεύθυνση αυτή.

Στις 7 και 8/3/2018, δεκατρείς Σύλλογοι Μελών ΔΕΠ (Φιλοσοφικής ΕΚΠΑ, Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ, Σχολής Θετικών Επιστημών ΕΚΠΑ, Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού ΕΚΠΑ, Ιατρικής ΕΚΠΑ, Παιδαγωγικoύ Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΕΚΠΑ, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών ΕΚΠΑ, Ιατρικής ΑΠΘ, ΕΣΔΕΠ ΑΠΘ, Παντείου Πανεπιστημίου, Πανεπιστημίου Αιγαίου, Πανεπιστημίου Πατρών και Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών), συμμετείχαν με διάφορες μορφές (απεργία ή στάσεις εργασίας) στις κινητοποιήσεις που είχαν αποφασιστεί στο πλαίσιο αυτής της συντονισμένης δράσης αλλά και της απόφασης της Ε.Γ. της ΠΟΣΔΕΠ της 1/3/2018.

Ο αγώνας απέναντι στην απαράδεκτη πολιτική της κυβέρνησης με τις νέες μειώσεις στις αποδοχές των καθηγητών Πανεπιστημίου και με τη συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων δεν κατέληξε με αυτή τη διήμερη κινητοποίηση. Τώρα άρχισε και θα είναι μακρύς και δύσκολος.

Ως Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι ΕΜΠ θα επιχειρήσουμε στο αμέσως επόμενο διάστημα να ξαναβρούμε τον βηματισμό μας ως Σύλλογος και να αναπτύξουμε, μαζί με όλους τους άλλους Συλλόγους ΔΕΠ, ένα κοινό μέτωπο δράσεων, διεκδικώντας:

• εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ για επαναφορά των μισθών μας στα επίπεδα του 2012 με τη νομοθέτηση ενός νέου μισθολογίου...

Δυο χρόνια πέρασαν από τις τελευταίες εκλογές του Συλλόγου ΔΕΠ ΕΜΠ και της ΠΟΣΔΕΠ. Το ΕΜΠ μόλις είχε βγει νικηφόρα (αλλά ματωμένο) από τη σκληρή μάχη για την απόκρουση των διαθεσιμοτήτων-απολύσεων των μισών υπαλλήλων του. Σε αυτή τη  σκληρή μάχη επιβίωσης συγκροτήθηκε το μέτωπο των δυνάμεων που υπερασπίστηκε το «κοινό μας σπίτι», μακριά από παλιούς διαχωρισμούς (αν και οι «Λακεδαιμόνιοι» δεν έλειψαν, δυστυχώς…). Την ίδια περίοδο, μια πολιτική αλλαγή που αμφισβητούσε τον μονόδρομο της αέναης λιτότητας  που τα μνημόνια εμμονικά επιβάλλουν, έσπερνε ένα αέρα αισιοδοξίας στην ελληνική κοινωνία.

…Μη βαδίζεις μπροστά μου γιατί μπορεί να μην σε ακολουθήσω. Μη βαδίζεις πίσω μου γιατί μπορεί να μη σε οδηγήσω. Βάδιζε πλάι μου και γίνε ο σύντροφός μου…

Και σήμερα; Σήμερα που δυνάμεις που επαγγέλονταν μια άλλη πορεία για τον τόπο βρίσκονται στο τιμόνι της εφαρμογής των ίδιων συνταγών; Υπάρχει ελπίδα για τον τόπο; Είμαστε υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε από αυτό, γιατί η συζήτηση για τις προοπτικές του ελληνικού πανεπιστημίου έχει ως οριακή συνθήκη την πορεία της ελληνικής κοινωνίας.

Οι Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι ΕΜΠ μοιράζονται διαφορετικές εκτιμήσεις και απόψεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ και τι πρέπει να γίνει από εδώ και μπρος, όπως κάθε ζωντανός χώρος σκέψης και δράσης, αλλά συμφωνούμε σε δυο βασικές διαπιστώσεις, καθοριστικής σημασίας.

Πρώτον, ο δρόμος που μας προτείνουν, όχι μόνο δε συνιστά διέξοδο, αλλά απεναντίας είναι δρόμος ολοκληρωτικής καταστροφής των παραγωγικών και πνευματικών δυνάμεων της χώρας. Ας ακούσουμε τους ίδιους τους «σωτήρες». Ο Τόμσεν δηλώνει ότι η χώρα θα επιστρέψει σε προ κρίσης επίπεδα ανεργίας μετά από 20 χρόνια (!). Το ΔΝΤ δηλώνει ότι το δημόσιο χρέος θα βρίσκεται το 2060 στο 270% του ΑΕΠ και ότι ούτε πλεονάσματα του 3,5% για 10 χρόνια δεν επαρκούν για την εξυπηρέτηση του χρέους. Αυτό που εξυφαίνεται συστηματικά για τον τόπο είναι η εφιαλτική προοπτική μιας μόνιμης κατάστασης παρακμής και επιτροπείας...

Τα πανεπιστήμια στροβιλίζονται στη δίνη της κρίσης, όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία. Ίσως, μάλιστα, να βρίσκονται εγγύτερα από κάθε άλλο τομέα του κοινωνικού κράτους στο κέντρο της τρομακτικής αυτής περιδίνησης, μιας που οι προϋπολογισμοί τους έχουν περικοπεί κατά 70-80%, ποσοστό πολλαπλάσιο της αντίστοιχης μείωσης του ΑΕΠ. Τα πανεπιστήμια, τα κέντρα μόρφωσης της ελληνικής νεολαίας και θερμοκοιτίδες ενός καλύτερου αύριο για τη χώρα, αντιμετωπίστηκαν από τους δανειστές – επικυρίαρχους και από τις μνημονιακές κυβερνήσεις ως περιττή πολυτέλεια. Σήμερα, βρίσκονται σε συνεχή πτωτική πορεία, αντιμέτωπα με πολλαπλά προβλήματα επιβίωσης, που είναι αδύνατον να λυθούν από το περίσσευμα φιλοτιμίας και αίσθησης καθήκοντος του διδακτικού προσωπικού και των εργαζομένων τους.

Η σημερινή κυβέρνηση έχει δώσει πια πολλά δείγματα γραφής για την πολιτική της στα πανεπιστήμια, και δια των πράξεων και δια των παραλείψεων της.

• Η κυβέρνηση μοιάζει να εγκαταλείπει τα πανεπιστήμια στο έλεος της αδυσώπητης οικονομικής δυσπραγίας. Φράσεις, όπως «να μείνει η παιδεία εκτός μνημονίου γιατί προετοιμάζει το μέλλον της χώρας» έχουν αποσυρθεί ακόμη και από τη ρητορική της κυβέρνησης. Στο οικονομικό ζήτημα, εκεί που εμφανίζεται απογυμνωμένη από μακιγιάζ κάθε πολιτική, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι δαπάνες παραμένουν σταθερά κάτω από τις στοιχειώδεις λειτουργικές ανάγκες των πανεπιστημίων, δηλαδή κάτω από το επίπεδο επιβίωσης. Ακόμη και στο θέμα των μισθών, στο οποίο υπάρχει τελεσίδικη απόφαση του ΣτΕ για επιστροφή στο επίπεδο του 2012, η κυβέρνηση αρνείται να κάνει αυτό που η ίδια υλοποίησε στην αντίστοιχη περίπτωση των δικαστικών. Αντ’ αυτού δηλώνει ότι ψάχνει να βρει τη «μαγική φόρμουλα» ώστε να «δώσει αυξήσεις» στα μέλη ΔΕΠ, αν και το συνολικό κόστος των ειδικών μισθολογίων θα πρέπει να παραμείνει «δημοσιονομικά ουδέτερο», σύμφωνα με το Μνημόνιο, δηλαδή παγωμένο.
• Οι αναπόδραστες συνέπειες αυτής της πραγματικότητας γίνεται προσπάθεια ...